Określenie „narkomania” pochodzi od słów narke – odurzenie, oraz mania – szaleństwo. Jest to uzależnienie od substancji chemicznych, które mają wpływ na czynność ludzkiego mózgu. Istnieje wiele odmian narkomanii: kokainizm to uzależnienie od kokainy, morfinizm – od morfiny, heroinizm – od heroiny itp. Nazwa zależy od tego, jaki środek uzależniający jest zażywany przez osobę.
Najbardziej charakterystyczne dla narkomanii są:
1) Przymus zażywania środka, od którego jest się uzależnionym;
2) Głód narkotyczny;
3) Dążenie do zdobycia narkotyku za wszelką cenę.
Terapia narkomanów nie należy do łatwych, przy czym wymaga od chorego wiele determinacji. Najważniejszą rzeczą jest bowiem utrzymanie abstynencji.
Osoba uzależniona może wybrać spośród trzech metod terapii:
1) Terapia poznawczo-behawioralna – leczenie składa się zazwyczaj z 12 spotkań, rozłożone jest na trzy miesiące. Terapia skierowana jest na indywidualne poświęcanie uwagi każdemu pacjentowi. Jej celem jest nauczenie osoby chorej zauważać sytuacje, które popychały ją dotychczas do zażycia narkotyku i unikać ich. Czasami terapia poznawczo-behawioralna łączona jest z terapią lekami.
2) Terapia substytucyjna – choremu podawane są substancje zastępujące narkotyki, które działają osłabiająco na głód narkotykowy. Przykładowo – przy leczeniu heroinizmu podawany jest lek o nazwie metadon. W terapii tej celem jest osłabienie chęci zażywania narkotyków i zwiększenie motywacji od całkowitego wyzbycia się nałogu.
3) Terapia ukierunkowana na abstynencję – polega ona na uczestniczeniu w grupach terapeutycznych – konieczne jest tu zaangażowanie osób uzależnionych i ich determinacja do pozostawania „czystymi”. Terapeuta ma za zadanie pokazać chorym, jak radzić sobie dalej w codziennym życiu oraz dba o budowanie relacji w grupie.
Powodzenie terapii zależy oczywiście od osoby uzależnionej. Bez jej poświęcenia i zaangażowania terapia nie ma bowiem szans powodzenia.
Co myślicie na ten temat? Można Waszym zdaniem całkowicie wyjść z tak ciężkiego nałogu? Podzielcie się opiniami.
