Depresja młodzieńcza występuje u 25-55 % nastolatków. Jej pojawienie się jest związane z okresem pokwitania, w którym dochodzi do rozwoju poznawczego, przyjmowania różnych ról społecznych oraz dokonujących się zmian fizjologicznych.
A.Kępiński wyodrębnił cztery różne typy depresji młodzieńczej:
1) Depresja buntownicza – cechują ją zachowania agresywne, brak autorytetów i wiary w przyszłość, kłótliwość, ostentacyjny sprzeciw;
2) Depresja rezygnacyjna – (abnegacja) spadek poczucia własnej wartości, brak perspektyw na przyszłość i brak konkretnego celu w podejmowanych działaniach;
3) Depresja apatyczno-abuliczna – trudność przy zaangażowaniu się w jakiekolwiek przedsięwzięcie, apatia, senność, izolacja i zaniedbanie kontaktów społecznych;
4) Postać labilna – łączy ona objawy powyższych typów, przy czym mogą wystąpić tendencje samobójcze.
Do zwiastunów pojawienia się depresji młodzieńczej należą:
– przewlekłe uczucie smutku (trwające ponad 8 miesięcy);
– epizody żarłoczności lub utraty apetytu;
– gorsze wyniki szkolne i opuszczanie zajęć;
– niska samoocena i samooskarżanie się o wszelkie niepowodzenia („Do niczego się nie nadaję! Jestem głupi!”);
– problemy ze snem;
– problemy z koncentracją uwagi i pamięcią, bóle głowy;
– rozdrażnienie i napady złości;
– pojawiające się wciąż myśli o śmierci.
Uwaga!
Epizod depresji młodzieńczej nie jest związany z ewentualnymi stanami depresyjnymi pojawiającymi się w późniejszej przyszłości. Uważa się, iż zaburzenie to nie odbiega od normy, o ile pojawi się w okresie dojrzewania.
Podejrzewacie u swojego dziecka depresję? Rozmawialiście z nim? Szukaliście pomocy? Podzielcie się swoimi doświadczeniami.