Nie ma jednej, sprecyzowanej definicji tej terapii. Bardzo ogólną definicję skonstruował Pierre Janet, mówił bowiem: „jest to, stosowanie wiedzy psychologicznej do leczenia różnych chorób”. Inne definicje uściślają jedynie tę wyjściową Janeta.

Kiedy należy skorzystać z psychoterapii? Warto o niej pomyśleć, gdy zauważamy, że dziecko nie radzi sobie z problemami ( mimo naszych wyjaśnień i pomocy). Problemy te mogą dotyczyć kłopotów z kolegami, koleżankami, kłopotów w szkole lub edukacyjnych. Potrzebna jest też z pewnością wówczas gdy dziecko przejawia zachowania agresywne i zagraża innym. Powinno się też pomóc dziecku gdy zamyka się w sobie, przejawia jakiekolwiek stany lękowe ( boi się ludzi, rzeczy i sytuacji).

Przed udaniem się do psychoterapeuty warto poświęcić czas na znalezienie odpowiedniego lekarza. Można popytać znajomych lub poczytać fora internetowe, na których rodzice dzielą się spostrzeżeniami dotyczącymi terapii.

Dziecko jest bardzo delikatnym pacjentem. Dlatego warto, aby rodzice najpierw sami przekonali się co do decyzji prowadzenia dziecka na psychoterapię. Dzieci to czujni obserwatorzy, szybko zauważą wahanie rodziców i sami przejmą te wątpliwości.

Nie należy się bać wizyty u psychoterapeuty. Na pierwszych spotkaniach poznaje on dziecko i buduje relację między nimi. Spotkania odbywają się najczęściej co tydzień i trwają około 50 minut. ( ważne jest aby dziecko przychodziło na zajęcia regularnie)

Psychoterapeuta po obserwacji i diagnozie dobiera rodzaj psychoterapii, który najbardziej pozwoli mu dotrzeć do dziecka a małemu pacjentowi pomoże w pokonaniu trudności.

Sesje mają często charakter ukierunkowanej zabawy, która jest zawsze dla dzieci bliska i powoduje zburzenie dystansu: dziecko – psychoterapeuta.

Psychoterapia może być prowadzona w formie indywidualnych spotkań lub grupowych.

Psychoterapeuta powinien być przyjaznym towarzyszem dziecka, przy którym dziecko będzie miało możliwość pokonania trudności jakie napotkało.

Co myślicie o psychoterapii dziecięcej? W razie jakich problemów wybralibyście się z dzieckiem do psychologa?

PODZIEL SIĘ
Poprzedni artykułAutyzm u dzieci – pierwsze objawy
Następny artykułRehabilitacja dzieci niepełnosprawnych – rodzaje terapii

Agnieszka Gradowska - ukończyła studia pedagogiczne (Akademia Pedagogiki Specjalnej) oraz terapeutyczne (Instytut Badań Edukacyjnych) oraz liczne kursy i szkolenia specjalistyczne. Czynny pedagog i trener umiejętności społecznych.  Jest współpracownikiem kilku stowarzyszeń działających na rzecz dzieci o wyjątkowych potrzebach edukacyjnych. Pisze artykuły do największych polskich portali internetowych.

Nasz specjalista  pisze o sobie:

Moją dewizą jest działanie, pewnie dlatego zajęcia przez mnie prowadzone są tak lubiane przez dzieci, których znakiem rozpoznawczym jest ciągły ruch. Stawiam sobie (i innym) realne wyzwania, aby zdobywanie nowych umiejętności przyczyniało się do rozwoju ludzi (tych dużych i małych), którzy ze mną współpracują.

Moją pasją są ludzie i praca z nimi, którą realizuję  m.in. poprzez wolontariat w zakładzie karnym, prowadzenie warsztatów twórczości dla dzieci czy specjalistycznych kursów dla dorosłych. Jakiś czas temu poproszono mnie o podzielenie się doświadczeniem poprzez cykl artykułów, które zostały opublikowane w Internecie. Artykuły przypadły do gustu czytelnikom… a mnie spodobało się pisanie – podoba mi się do dziś :-).

 

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here