W każdej turze gry osoba prowadząca losuje numer (oznaczoną cyfrą kulę czy też piłeczkę). Wynik tego losowania ogłasza wszystkim graczom. Wylosowany numer nie bierze już udziału w dalszym losowaniu. Kolejne numery losuje się do momentu, aż ktoś z uczestników gry stworzy wskazany wcześniej wzór na swojej planszy. Może to być jedna linia, dwie linie itd.
Plansze do gry zazwyczaj się drukuje. W Stanów Zjednoczonych i Kanadzie plansze mają postać płaskich kawałków tektury, które składają się z dwudziestu pięciu kwadratowych pól uformowanych w pięć kolumn i pięć rzędów. Do bingo używa się również planszy dual dab lub dual-action. W typ przypadku w jednym kwadratowym polu znajdują się dwie liczby. Każde pola na planszy, z wyjątkiem środkowego, ma przypisany numer. Kolumny na planszy oznaczone są literami B, I, N, G, O, a największą liczbą na planszy jest 75. Liczby umieszczone są w poszczególnych kolumnach pod kątem wielkości. Liczby od 1 do 15 znajdują się w kolumnie B, od 16 do 30 – w kolumnie I, od 31 do 45 – w kolumnie N, od 46 do 60 – w kolumnie G, od 61 do 75 – w kolumnie O.
Standardowa rozgrywka obejmuje zazwyczaj kilka bingo w ramach jednej partii – przykładowo na początku wygranym jest gracz, który pierwszy zakreśli na planszy całą linię, a następnie gra się do momentu, w którym jeden z uczestników gry zakreśli wszystkie numery na planszy. Najczęściej gracze wykorzystują jednocześnie kilka planszy na raz, kreśląc na każdej z nich wylosowane numery. Doświadczeni gracze potrafią grać jednocześnie na kilkunastu i więcej planszach. Z tego powodu gra w bingo odbywa się zwyczajowo w większych pomieszczeniach, halach, gdzie każdy z graczy ma do dyspozycji własny stolik, na którym rozkłada swoje plansze. Do sprawnego zaznaczania liczb na planszach używa się zazwyczaj specjalnych markerów (dabber).
Bingo nierzadko wykorzystywane jest również w celach edukacyjnych. W wielu krajach jest to pomocne narzędzie przy nauce języka obcego. W takiej odmianie bingo na planszach zamiast liczb widnieją słowa lub obrazki, a nauczyciel czyta odpowiednie słowa.
Uwaga!
Przypuszcza się, że bingo pochodzi od starej włoskiej gry o nazwie Lotto. Swoja nazwę Bingo zawdzięcza podobno zabawnej pomyłce: jeden z podekscytowanych graczy zamiast słowa Beano (co oznacza ‚fasola` – bo tego warzywa używano początkowo do zaznaczania pól) miał wykrzyknąć Bingo!
Lubicie grać w Bingo? Jakie gry jeszcze lubicie? Dajcie znać.
