Najczęściej określane są one jako alergeny wziewne. Bardzo często spotykamy się z tym, że są to pyłki roślin. Ważne są, zatem czasy pylenia poszczególnych roślin, gdyż np. w miesiącach, gdy pyli jakaś roślina, na którą uczulona jest dana osoba, jej stan zdrowia ulega pogorszeniu, bo pojawiają się charakterystyczne objawy. Poza pyłkami, symptomy mogą być wywoływane przez roztocza kurzu domowego, sierść różnych zwierząt, grzyby-drobnoustroje. Te wymienione powyżej są najpopularniejszymi ogólnymi alergenami, ale ich lista szczegółowa jest bardzo długa.
Alergiczny nieżyt nosa może mieć postać okresową, kiedy objawy utrzymują się przez krótszy czas niż miesiąc, zaś o jego przewlekłym charakterze świadczy utrzymywanie się objawów dłużej. Pacjenci różnią się także pomiędzy sobą stopniem nasilenia u nich choroby. O cięższych postaciach można mówić wówczas, gdy objawy sprawiają, że pacjenci z ich powodu nie mogą spać, trudno się im skupić na nauce, zakłócają i znacząco utrudniają im wykonywanie różnych czynności codziennych.
Jakie są konkretnie objawy występujące w przebiegu alergicznego nieżytu nosa? Przede wszystkim z nosa wycieka wodnista wydzielina. Jej obecność sprawia, że pacjenci często kichają. Mają także uczucie zatkanego nosa. Gorzej odczuwają zapachy na skutek pogorszenia węchu. Wydzielina obecna w nosie może spływać po tylnej ścianie gardła niektórzy pacjenci odczuwają to w sposób nieprzyjemny dla nich. Typowym objawem współistniejącym jest uczucie swędzenia nosa. Gdy patrzy się na osobę cierpiącą na alergiczny nieżyt nosa, to uwagę zwraca zaczerwienienie nosa. Osoby te mają zwyczaj pocierania koniuszka nosa do góry, co w żargonie lekarskim może być nazywane jako salut alergiczny,
Leczenie uwarunkowane jest postacią alergicznego nieżytu nosa oraz czasem jego trwania. Najczęściej pacjenci borykają się z okresowym alergicznym nieżytem nosa. Jeśli przybiera on postać łagodną, to w terapii stosuje się leki, których zadanie polega na obkurczeniu naczyń błony śluzowej nosa. Wśród nich znajdują się te, które podaje się miejscowo – donosowo: takie jak efedryna, oksymetazolina lub przyjmowane na drodze doustnej, które działają ogólnoustrojowo. Mają one za zadanie zmniejszyć uczucie niedrożności, zatkania nosa. Druga grupa leków to preparaty antyhistaminowe.
Uwaga!
Od momentu, gdy do użytku weszły leki tzw. II generacji, które nie wywołują u pacjentów senności, ani zaburzeń skupienia uwagi, są one często stosowane ogólnoustrojowo. W cięższych przypadkach dodatkowo rozważa się konieczność dołączenia glikokortykosteroidu, który podaje się miejscowo. Zawsze należy ocenić i uwzględnić ewentualne rozpoczęcie i włączenie pacjenta do leczenia na drodze swoistej immunoterapii.
Czy znacie kogoś kto cierpiał na tę chorobę? Jakie leczenie zastosowano? Czy było skuteczne? Wypowiedzcie się!