Choroba lokomocyjna u dzieci – objawy, kiedy się ujawnia, leczenie

Objawy w trakcie jazdy wybranym środkiem transportu są podobne. Pojawiają się mdłości, uczucie zmęczenia, blednięcie, utrata apetytu. W końcu dochodzi do wymiotów. Małe dzieci, nie rozumiejące i nie potrafiące opisać, co się z nimi dzieje zazwyczaj płaczą, ziewają, bledną. Zwyczajowa pora drzemki nie sprzyja zaśnięciu, maluch traci apetyt. Często również kończy się wymiotami.

Profilaktycznie można wystrzegać się podróżowania środkami wywołującymi chorobę lokomocyjną i zastępować je innymi (zamiast samochodem jechać pociągiem). Jeśli dolegliwości dokuczają dziecku w samochodzie, droga z pewnością nie będzie łatwa. Trzeba wtedy zadbać o przerwy i odpoczynek. Należy spróbować uspokoić malucha, zrelaksować. Brzdąc potrzebuje ogromnego zrozumienia i czujnej obecności osoby dorosłej.

U wielu dzieci pierwsze symptomy choroby lokomocyjnej pojawiają się dopiero po około 30 minutach jazdy. Częste postoje mogą więc zapobiec wystąpieniu nieprzyjemnych objawów. W dłuższą podróż warto jest wybrać się podczas planowej drzemki malucha. Uśpiony mózg nie rejestruje tego wszystkiego, co sprzyja wystąpieniu choroby, więc najlepiej by było, gdyby przynajmniej przez dłuższą część drogi, dziecko spało. Przed podróżą dziecko nie powinno zjadać dużych ilości jedzenia, gdyż będzie ono obciążać żołądek. Wystarczy lekka przekąska. Na drogę trzeba zapatrzyć się w przegryzki i napoje, najlepiej wodę niegazowaną.

Należy zadbać o odpowiednią temperaturę w pojeździe. Brak klimatyzacji zastępujemy otwieraniem okna. Uczucie duszności, połączone zwłaszcza z intensywnymi zapachami, silnie wzmaga nudności. W sytuacji kryzysowej, gdy nic nie pomaga, trzeba się zatrzymać. Dobrze, jeśli dziecko będzie miało możliwość położenia się na wznak i odpoczynku oraz zaczerpnięcia świeżego powietrza. W przypadku zwymiotowania, szkrab musi wypić dużo wody niegazowanej, aby nie doszło do odwodnienia.