Takiemu napadowi może towarzyszyć ogólne osłabienie, pojawić się mogą zawroty głowy, a pacjent może być oblany potem. Niekiedy stan ten doprowadza nawet do omdlenia. W badaniu lekarskim uwagę zwraca fakt, że tętno pacjenta jest niemiarowe. Przy osłuchiwaniu serca stwierdza się także, że akcja serca nie jest miarowa. Takie objawy stanowią wskazanie do wykonania pacjentowi badania elektrokardiograficznego. Bardzo typowe zmiany w zapisie EKG pozwalają na szybkie postawienie rozpoznania. Trzeba także pamiętać, że postać utrwalonego migotania przedsionków może nie wywoływać żadnych symptomów klinicznych u pacjenta, a jedynie obecne są zmiany w EKG.
Leczenie migotania przedsionków zależy od rodzaju migotania i przede wszystkim od stanu ogólnego chorego i zgłaszanych przez niego dolegliwości. Jeśli migotanie przedsionków ma charakter napadowy i wystąpiło po raz pierwszy oraz samo ustąpiło w przeciągu tygodnia, to leczenie zwykle nie jest konieczne. Oczywiście należy je wdrożyć, gdy u pacjenta manifestują się poważne objawy. Warto każdorazowo ocenić ryzyko powikłań zakrzepowo-zatorowych i gdy wystąpią wskazania, włączyć leczenie przeciwkrzepliwe.
Jednak w sytuacji, gdy pacjent w przebiegu napadu źle się czuje i zgłasza objawy, trzeba podjąć próbę uregulowania rytmu serca poprzez stosowanie leków antyarytmicznych. Natomiast w ciężkich napadach, gdy stwierdza się zaburzenia hemodynamiczne lub ból w klatce piersiowej o cechach bólu wieńcowego, wykonuje się kardiowersję elektryczną. Gdy u pacjentów nawracają napady migotania przedsionków, a symptomy tego zaburzenia rytmy uniemożliwiają choremu normalne funkcjonowanie, powinien on otrzymać środki farmaceutyczne, które mają działanie antyarytmiczne oraz leki przeciwkrzepliwe.
U osób z przetrwałym migotaniem przedsionków zawsze lekarze analizują zasadność podjęcia próby umiarowienia takiego pacjenta przy pomocy kardiowersji elektrycznej oraz późniejszego kontrolowania rytmu serca poprzez stosowanie leków antyarytmicznych.
Dobrym lekiem, który zwykle wybierany jest przez lekarzy, aby doprowadzić do przywrócenia rytmu zatokowego, jest amiodaron. Natomiast działania niepożądane, które niesie ze sobą jego przewlekłe stosowanie skłania do wyboru innych leków antyarytmicznych do przewlekłego stosowania. Często są to beta-blokery, werapamil – bloker kanału wapniowego.
Istnieje również możliwość inwazyjnego leczenia migotania przedsionków. Zastosowanie tej metody rozważa się u osób młodych, u których przyjmowane leki nie przynoszą poprawy. Zabieg ten nosi nazwę ablacji przezskórnej.
Czy spotkaliście się kiedyś z tą chorobą? Jaką terapię wdrożono? Podzielcie się doświadczeniami w komentarzu
