Informacje, których on dostarczy, mogą być przydatne w określeniu przyczyny wywołującej chorobę. Ponadto, dowiedzieć się można, na jakie dolegliwości skarży się pacjent. Chociaż niedomykalność zastawki mitralnej rozwija się w sposób przewlekły na przestrzeni czasu i początkowo może zupełnie nie wywoływać żadnych objawów, to jednak w którymś momencie symptomy pojawiają się.
Najczęściej są to: uczucie zmęczenia, kołatanie serca, uczucie duszności albo – rzadziej – ból w klatce piersiowej. Kolejną ważną wskazówką ukierunkowującą lekarza na trafną diagnozę, jest obecność szmeru skurczowego, który jest słyszalny nad koniuszkiem serca. Pacjentom tym wykonuje się różne badania dodatkowe. EKG może ujawnić cechy wtórnie powstałych nieprawidłowości w wielkości niektórych jam serca. Podobnych informacji dostarcza zdjęcie rentgenowskie klatki piersiowej. Najważniejsze badanie, które potwierdza rozpoznanie niedomykalności zastawki mitralnej, to ECHO serca. Pozwala ono dokładnie ocenić występowanie zjawiska cofania się krwi z lewej komory do lewego przedsionka i jednocześnie umożliwia dokonanie pomiaru wielkości fali zwrotnej.
Bardzo istotne w kontekście podjęcia decyzji o dalszym leczeniu pacjenta jest określenie frakcji wyrzutowej lewej komory oraz tzw. wymiaru końcoworozkurczowego lewej komory. Dzięki nim można podać, w jakim stopniu nasilona jest choroba.
Trzeba pokreślić, że podjęcie decyzji terapeutycznej wiąże się z uwzględnieniem wielu czynników. Jeżeli u pacjenta nie występują objawy kliniczne, podane wyżej parametry echokardiograficzne mieszczą się w granicach normy, a także nie obserwuje się żadnych zaburzeń rytmu serca, wówczas takiemu pacjentowi zaleca się pozostawanie pod opieką poradni kardiologicznej. Należy monitorować jego stan i regularnie wykonywać ECHO serca.
Istnieje także możliwość wykonania plastyki zastawki mitralnej, co jest zadaniem dla kardiochirurgów. Zastosowanie takiego leczenia wymaga rzetelnie wykonanej kwalifikacji pacjenta. Wskazania są ściśle określone. Leczenie operacyjne można zaproponować tym pacjentom, którzy mają objawy kliniczne i nie występują przeciwwskazania do poddania ich takiemu zabiegowi. Operacja jest także odpowiednia u osób, które choć nie obserwują u siebie symptomów, mają cechy niewydolności skurczowej lewej komory bądź zaburzenia rytmu serca.
O wiele rzadziej spotyka się przypadki ostrej niewydolności zastawki mitralnej. Tacy pacjenci wymagają szybkiej interwencji specjalistycznej. Jeśli kardiolodzy stwierdzą występowanie cech niewydolności hemodynamicznej, to pacjent jest kwalifikowany do operacji w trybie natychmiastowym.
Czy znacie kogoś kto cierpiał na tę chorobę? Jakie leczenie zastosowano? Czy było skuteczne? Wypowiedzcie się!
