Po przeprowadzeniu licznych badań okazało się, że w zasadzie u co drugiego mężczyzny w tym przedziale wiekowym można stwierdzić łagodny rozrost prostaty. Z przeprowadzonych badań wynika, że u prawie każdego pana w 8 dekadzie życie można rozpoznać przerost gruczołu krokowego.
Prostata, która zwiększyła swoje wymiary, uciska na struktury z nią sąsiadujące. Powoduje, iż jej ucisk, sprawia, że mocz ma trudności z przepłynięciem z pęcherza moczowego do cewki moczowej. W efekcie pacjent zgłasza się do lekarza i opisuje niepokojące go objawy. Podaje, że trudno mu oddać mocz. Po mikcji, stale czas uczucie parcia, cały czas wydaje mu się, jakby pęcherz moczowy nie został w pełni opróżniony. Obserwuje też, że częściej oddaje mocz. Również w nocy, wstaje kilka razy w celu oddania moczu. W miarę rozwoju choroby dołącza się występowanie parć naglących. Mocz zaczyna wypływać wąskim strumieniem.
Zawsze lekarz powinien w takich sytuacjach zbadać pacjenta per rectum. To proste badanie dostarczyć może cennych informacji. Po pierwsze, pozwala wstępnie ocenić, czy prostata jest rzeczywiście powiększona, ponadto można określić spoistość gruczołu krokowego – czy jest ona wzmożona, czy nie, a także, jaka jest w dotyku prostata – czy jest powiększona, symetrycznie i gładka, czy też twarda, o nierównej powierzchni.
Z pomocą, gdy chodzi o diagnostykę łagodnego rozrostu prostaty, przychodzi także badanie USG transrectalne. W razie wątpliwości można wykonać biopsję gruboigłową, aby pobrać wycinki ze zmienionego chorobowo gruczołu i odesłać je do oceny histopatologicznej. Ważne jest też, aby w momencie, gdy pojawią się u pacjenta dolegliwości, poprzez USG jamy brzusznej ocenić czy nie dochodzi do zalegania moczu.
Na podstawie stanu pacjenta, zgłaszanych przez niego objawów, wyników badań wdraża się leczenie łagodnego przerostu prostaty. Zastosowanie mają leki, które należą do grupy brokerów alfa-adrenergicznych, np. terazosyna, deksazosyna. W znaczący sposób minimalizują one dolegliwości związane z trudnościami w oddawaniu moczu. Stosuje się również preparaty hormonalne jak fiansteryd, który ma za zadanie zahamować rozwój gruczolaka prostaty. W początkowych stadiach choroby pomocne mogą być preparaty ziołowe dostępne w aptekach.
Z czasem objawy u pacjentów mogą narastać, a leczenie farmakologiczne nie przynosi już pożądanych efektów. Wówczas proponuje się pacjentowi metodę operacyjną usunięcia prostaty. Nazywa się ona przezcewkową resekcją stercza (TUR). Minimalizuje się w ten sposób inwazyjność zabiegu i skraca czas pobytu w szpitalu. Obecnie TUR traktowany jest jako leczenie stosowane z wyboru. Jak każda ingerencja chirurga, tak i ten zabieg niesie ze sobą pewne ryzyko powikłań. Należą do nich zaburzenia potencji, wytrysk wsteczny, a czasem nieotrzymanie moczu.
Czy znacie kogoś, kto cierpiał na tę chorobę? Jakie leczenie zastosowano? Wypowiedzcie się.
