Rak jądra – leczenie

Fakt ten sugerować może, że czynniki środowiska zewnętrznego mają wpływ na rozwój tych patologii. Nie można w jakiś szczególny sposób zapobiec występowaniu nowotworów jądra. Ważne jest natomiast, że znane są pewne czynniki, które zwiększają jego ryzyko. Wśród nich podaje się wnętrostwo, czyli obecność niezastąpionego jądra w kanale lub pierścieniu pachwinowym.

Wydaje się istotne uświadamianie zwłaszcza rodzicom dzieci, u których wykrywana jest ta patologia, aby nie zwlekali z jej leczeniem. Z uwagi na to, że w jamie brzusznej panują złe warunki do dojrzewania i pracy jądra, jest ono bardziej podatne na transformacje nowotworowe.

Oczywiście, zanim rozpocznie się leczenie nowotworu jądra, należy go prawidłowo i dokładnie zdiagnozować. Ten proces rozpoczyna się od zbadania pacjenta przez lekarza. Chory zwykle zgłasza się do specjalisty i podaje, że od jakiegoś czasu obserwował u siebie powiększanie się jednego jądra. Przy badaniu fizykalnym najczęściej okazuje się, że rzeczywiście obecny jest guz. Aby potwierdzić obecność patologicznej masy, wykonuje się badanie USG i dzięki niemu możliwe jest również ustalenie wielkości guza.

Z onkologicznego punktu widzenia istnieje konieczność określenia dokładnie rodzaju nowotworu poprzez wykonanie badania histopatologicznego. Większość nowotworów jądra kwalifikuje się do grupy nieniasieniaków, zaś 1/4 z nich to nasieniaki. W obrębie nienasieniaków istnieje wiele rodzajów nowotworów. Bardzo ważna jest ocena stopnia zaawansowania nowotworu. Polega ona na wykonaniu badań obrazowych – często jest to tomografia komputerowa – które pokażą czy w obrębie miednicy, jamy brzusznej oraz klatki piersiowej występują przerzuty nowotworowe. Jeśli są obecne, to zazwyczaj lokalizują się w węzłach chłonnych, płucach, kościach.

Pomocne w rozpoznaniu i bardzo przydatne w monitorowaniu choroby pacjenta są markery. Okazało się, że podwyższony poziom markera AFP wskazywać może na obecność nienasieniaka. Natomiast gdy beta-hCG jest wysokie, to zwykle świadczy o obecności nasieniaka. Rutynowo sprawdza się też poziom LDH. Markery oznaczane są zarówno przed, jak i po wycięciu jądra. Jeśli po operacji ich poziom rośnie lub nie spada, to może to przemawiać za obecnością przerzutów gdzieś w organizmie.

Schemat leczenia pacjenta zależy od rozpoznania histopatologicznego, stopnia zaawansowania choroby, obecności przerzutów. W przypadku nasieniaków terapię rozpoczyna się od usunięcia jądra. Operacja wykonywana jest z dostępu pachwinowego. Ten typ nowotworu dość dobrze odpowiada na radioterapię. W przypadkach zaawansowanych często stosuje się chemioterapię lub też łączy się chociażby chemioterapię z radioterapią.

Natomiast nienasieniaki wykazują małą wrażliwość na leczenie za pomocą radioterapii, dlatego też w takich przypadkach zasadne jest wykonanie zabiegu zwanego orchidektomią. Istnieje także możliwość skojarzenia metody chirurgicznej z chemioterapią. W bardzo zaawansowanych przypadkach leczy się pacjenta za pomocą chemioterapii. Pacjenci muszą mieć monitorowane poziomy markerów.