W tym wypadku jest to najczęściej ból wielu symetrycznych stawów, ich obrzęk, ograniczenie ruchomości oraz uczucie sztywności porannej. Często zmiany związane są z drobnymi stawami rąk i stóp. Stawy, w których podejrzewa się toczenie się procesu patologicznego, powinny być prześwietlone przy użyciu promieniowania rentgenowskiego.
Lekarze zlecają także wykonanie badań ogólnych. Zwykle u pacjentów stwierdza się podwyższone CRP, co wskazuje na toczący się stan zapalny w organizmie. Ważne jest również oznaczenie tzw. czynnika reumatoidalnego. Jest to przeciwciało należące najczęściej do klasy IgM, ale skierowane jest przeciwko fragmentowi przeciwciała Ig. Niestety czynnik reumatoidalny nie jest specyficznym markerem dla rozpoznania reumatoidalnego zapalenia stawów. Wczesnym wskaźnikiem RZS są przeciwciała noszące nazwę anty-CCP.
Bardzo istotne jest, aby pacjenci byli w miarę możliwości szybko diagnozowani. Dzięki temu możliwe będzie wcześniejsze rozpoczęcie leczenia. Terapię prowadzi się chcąc osiągnąć zdecydowane zmniejszenie sztywności porannej, zniesienie bolesności i obrzęku stawów, a także uczucia zmęczenia. Pacjenci zawsze powinni być poinformowani o istocie swojej choroby, jej możliwym przebiegu i leczeniu. Pewne korzyści mogą wypływać z kinezyterapii.
Leki, które stosuje się u chorych na RZS, podzielić trzeba na dwie grupy. Do pierwszej z nich należą farmaceutyki, które mają redukować patologiczne objawy u chorych. Zastosowanie mają zarówno środki przeciwbólowe, jak i niesteroidowe leki przeciwzapalne, które zmniejszają stan zapalny w stawach, łagodzą ból i przyczyniają się do poprawy ruchomości stawów. Do drugiej grupy leków należą takie leki, których zadanie polega na zmodyfikowaniu przebiegu choroby. Innymi słowy – mają one zmniejszyć aktywność choroby.
Lekiem, od którego zaczyna się terapię RZS, jest metotreksat. Jego działanie nastawione jest na zmniejszanie stanu zapalnego oraz na hamowanie nadmiernej odpowiedzi immunologicznej. Wielu pacjentom dużą ulgę przynosi stosowanie jedynie tego leku. Ważne jest, aby chory pozostawał pod stałą opieką lekarza reumatologa. Metotreksat może wywoływać działania uboczne, dlatego co jakiś czas osoby, które go przyjmują, powinny mieć kontrolowaną morfologię, kreatyninę, próby wątrobowe oraz prześwietlać klatkę piersiową. Do leków, które modyfikują przebieg choroby, zaliczane są również: cefalosporyna A, leflunomide, azatiopryna, sulfasalazyna.
Stosunkowo nowymi lekami są tzw. leki biologiczne, których celem oddziaływania są różne specyficzne elementy układu odpornościowego. Aby zakwalifikować pacjentów do takiego leczenia, muszą oni spełniać określone warunki. Istnieje wiele przeciwwskazań do ich podania. Efekty podawania leków biologicznych są dobre, aczkolwiek na poprawę trzeba czekać niekiedy nawet kilka miesięcy.
Czy spotkaliście się kiedyś z tą chorobą? Jaką terapię zastosowano? Podzielcie się opinią w komentarzu
