Rogowacenie słoneczne
Z czym związane jest rogowacenie skóry? Najczęściej spotyka się rogowacenie słoneczne, zwane także starczym. Jak sama nazwa wskazuje, czynnikiem ryzyka i jednocześnie przyczyną większości przypadków jest nadmierna ekspozycja na promieniowanie słoneczne. Groźne dla zdrowia skóry są zwłaszcza: opalanie się w godzinach, gdy słońce jest szczególnie silne, tzn. między 11 a 15, wszelkie poparzenia promieniami słońca oraz niestosowanie kremów z odpowiednimi filtrami.
Większość z nas lubi, gdy jego skóra jest muśnięta brązowym kolorem, ale ujemne skutki jego działania powinny skłaniać do korzystania z niego z umiarem. Promieniowanie słoneczne powoduje uszkadzanie skóry i przyspiesza jej starzenie się. Z powyżej opisanych powodów objawy rogowacenia skóry dotyczą tych okolic ciała, które są narażone nadmiernie na słońce, a zatem: twarzy, czoła, skroni, dłoni. Rogowacenie nie pojawia się od razu, ale po upływie przynajmniej kilkunastu lat.
Jak wygląda tak zmieniona skóra? Występują na niej nawarstwienia rogowe, które przybierają barwę szarą lub żółtawą. W dotyku są suche i chropowate, mogą łuszczyć się. Czasem łatwiej zauważyć je dzięki zmysłowi dotyku niż wzroku. W tych miejscach ulega zmniejszeniu także sprężystość skóry. Niestety takie zmiany mogą predysponować do rozwoju raka podstawnokomórkowego i raka kolczystokomórkowego skóry.
Rogowacenie słoneczne skóry powinno być leczone pod nadzorem lekarza dermatologa. Dość powszechna metoda terapii oparta jest na zamrażaniu zmienionej chorobowo skóry ciekłym azotem. Istnieją też inne opcje, które opierają się na używaniu preparatów zawierających tretioninę, fluorouracyl, imikwimod. Ostatecznie sposób leczenia sugeruje lekarz, uzależniając go od wielu czynników: stanu pacjenta, jego wieku, nasilenia i lokalizacji zmian. Bywa, że na skórze uszkodzonej przez promieniowanie słoneczne, która dodatkowo jest przez coś podrażniona, powstaje róg skórny. W jego leczeniu zazwyczaj stosuje się wycięcie chirurgiczne, a po nim wysłanie preparatu do badania histopatologicznego.
Rogowacenie białe – leukoplakia
Można się spotkać także z określeniem „rogowacenie białe” lub inaczej leukoplakia. To również stan, który wymaga bacznej obserwacji i działania, gdyż może z niego rozwinąć się nowotwór. Zmiany w postaci białych plam, zazwyczaj gładkich lub nieco wypukłych umiejscawiają się na błonach śluzowych jamy ustnej, narządów płciowych. W takich przypadkach leczenie może polegać na zastosowaniu leków z tretioniną, rozważyć należy także krioterapię lub metody chirurgiczne.
Rogowacenie ciemne
Co jeszcze należy wiedzieć o rogowaceniu skóry? Skóra jest narządem, na którym bardzo często widoczne mogą być objawy różnych chorób, niekoniecznie z nią związanych. Tak dzieje się w przypadku rogowacenia ciemnego skóry, gdy pojawiają się ciemno zabarwione, rozrastające się zmiany obejmujące ręce, twarz, fałdy skóry. Trzeba wiedzieć, iż mogą one powstawać w przebiegu cukrzycy oraz u otyłych pacjentów. Czasami jednak, kiedy wykluczy się te patologie, a obserwuje się takie zmiany skórne, należy poszukać u danego pacjenta nowotworu. Niektóre nowotwory przewodu pokarmowego oraz rak płuc mogą przyczyniać się do wystąpienia takich objawów na skórze.
Obserwujecie u siebie rogowacenie skóry? Udaliście się po diagnozę do specjalisty? Podzielcie się swoimi doświadczeniami.
