Paraliż jest efektem uszkodzenia w obrębie pnia mózgowego. To właśnie w nim zniszczeniu ulega brzuszna część mostu. Chory nie ma możliwości ani poruszania się, ani wydawania z siebie jakichkolwiek dźwięków. Jedyną formą kontaktu osoby sparaliżowanej ze światem zewnętrznym jest poruszanie gałkami ocznymi oraz mruganie powiekami. Należy zaznaczyć, że zdolność rozumowania i kojarzenia są całkowicie zachowane.
Przyczyn powstania zespołu zamknięcia może być wiele. Wymienia się:
efekt stosowania leków w nadmiernych ilościach;
choroby układu krążenia;
urazy mózgu;
udar niedokrwienny;
udar krwotoczny;
zniszczenie komórek nerwowych (głównie ich mielinowych osłonek).
Niestety na dzień dzisiejszy nie istnieje skuteczna metoda leczenia syndromu zamknięcia. W przeszłości podejmowano próby leczenia za pomocą elektrod mających za zadanie stymulować pracę mięśni. To z kolei miało wpływać pozytywnie na proces ich regeneracji.
Uwaga!
Istnieje również metoda leczenia przyczynowego. Polega ona na pomaganiu choremu w nauce sposobów komunikacji z otoczeniem zewnętrznym. Niestety, efekty nie są zadowalające. Około 90% chorych osób mimo wszystko umiera, i to w przeciągu około 3-4 miesięcy od momentu powstania uszkodzenia mózgu. Zdolność powrotu posiadanych przed zdarzeniem zdolności motorycznych mięśni jest bardzo rzadka, jednak nie niemożliwa.
Zetknęliście się kiedyś z zespołem zamknięcia? Podzielcie się swoimi doświadczeniami.
