Ciężko jest się odnaleźć bez psychicznej szkody w środowisku, gdzie istnieje problem przemocy, uzależnień i przestępczości. Aby czuć się nieakceptowanym i niezrozumianym przez bliskich czy rówieśników nie trzeba wychować się w środowisku patogennym. Złe doświadczenia życiowe wzbudzają w młodych ludziach uczucie gniewu, bólu, niepokoju, rozżalenia, agresji, izolacji czy niezrozumienia. Takie osoby mają często niskie poczucie własnej wartości, są nieufne i zbuntowane. Nie potrafią one zaakceptować prawideł otaczającej ich rzeczywistości, która mogła ciężko ich dotknąć za przyczyną jednorazowego silnego urazu, lub szeregu niepozytywnych zdarzeń. W próbie odnalezienia siebie rozczarowana młoda osoba zwraca się przeciwko społeczeństwu, a czasem nawet sobie.
Socjoterapia ma na celu niedopuszczenie do wyizolowania jednostki ze społeczeństwa, lub pomoc w przygotowaniu jej do powtórnego włączenia się w pozytywnie zreorganizowane życie społeczne.Jest metodą leczenia zaburzeń emocjonalnych i zachowania, skupiającą się przede wszystkim na grupie, czynnikach społeczno – środowiskowych i interpersonalnych. Zajęcia polegają na realizacji celów edukacyjnych, rozwojowych i terapeutycznych. Poprzez cele edukacyjne dzieci i młodzież poznają zagadnienia, które pomagają im lepiej funkcjonować w społeczeństwie, rozpoznawać emocje, radzić sobie z trudnymi sytuacjami i rozwiązywać konflikty. Poznają oni mechanizmy rządzące nimi i otoczeniem, mechanizmy uzależnień i choroby społeczne. Uczą się także wybranych technik pracy umysłowej i zasad efektywnej komunikacji.
Aby realizować cele rozwojowe, należy dopasować je odpowiednio do wieku i indywidualnych potrzeb uczestników. Okres wczesnoszkolny obejmuje zabawę w grupie i aktywność ruchową, rozwój twórczości, umiejętności interpersonalnych, aktywności społecznej czy zdobywanie wiedzy o świecie.
Realizacja celów terapeutycznych ma ukoić cierpienie psychiczne, pomóc w odreagowaniu nawarstwionych negatywnych uczuć, kompensować pustkę emocjonalną i niesatysfakcjonujące kontakty międzyludzkie. Ma też dostarczyć nowych doświadczeń korygujących dotychczasowe sądy i postawy wobec siebie, innych i rzeczywistości. Socjoterapia nie ma polegać na wielokrotnym rozdrapywaniu ran na kozetce, ale na zdobyciu pozytywnych doświadczeń, rozwijaniu swojej osobowości i uzyskaniu wewnętrznej siły i równowagi.
Co myślicie o socjoterapii? Macie z nią jakieś doświadczenia? Podzielcie się opiniami.
