Szkoły zasadnicze specjalne, przyjmujące uczniów niepełnosprawnych intelektualnie w stopniu lekkim, oferują naukę na kierunkach zgodnych z klasyfikacją zawodów oraz z wymaganiami rynku pracy. Celem edukacji przed przygotowanie młodzieży do konkretnej pracy zawodowej. Kształcenie podejmowane jest najczęściej w następujących zawodach: cukiernik, krawiec, kucharz, piekarz, ślusarz, stolarz. Nauka trwa z reguły trzy lata, a uczniowie zdobywają umiejętności podczas praktyk na terenach zakładów produkcyjnych oraz w pracowniach własnych szkoły. Młodzież podpisuje wtedy indywidualne z pracodawcami. Na koniec szkoły uczniowie po zdanym egzaminie otrzymują dyplom stwierdzający nabycie kwalifikacji.

Szkoły specjalne przysposabiające do pracy zawodowej przeznaczone są dla młodzieży z upośledzeniem w stopniu umiarkowanym oraz znacznym oraz dla uczniów posiadających niepełnosprawności sprzężone. Nauka trwa trzy lata i prowadzi do uzyskania świadectwa potwierdzającego przysposobienie do pracy. Celem edukacji nie jest więc tu zdobycie konkretnego zawodu, ale pomoc w osiągnięciu satysfakcjonującego poziomu funkcjonowania w społeczeństwie oraz w kształtowaniu umiejętności. Po ukończeniu tej szkoły nie przewiduje się dalszej edukacji, ale możliwość zatrudnienia w warunkach chronionych.

Specjalne licea, szkoły policealne oraz technika są miejscem edukacji dla uczniów przewlekle chorych oraz niepełnosprawnych ruchowo.

Ciągłość nauki zachowana jest przede wszystkim w Zespołach Szkół Specjalnych. W zespołach tych uczniowie po kolei pokonują etapy edukacyjne.

Celem edukacji specjalnej jest w efekcie końcowym przygotowanie do pracy zawodowej. Uczniowie uczestniczą w licznych warsztatach oraz zajęciach rewalidacyjnych stwarzających możliwość do aktywnego przygotowania się do życia społecznego. Większość młodzieży kończącej edukację specjalną może podjąć się pracy zawodowej, ale stanowisko pracy powinno być dostosowane. Nawet niepełnosprawni „Pierwszej Grupy Inwalidzkiej” mogą pracować. Za każdym razem decyzję podejmuje lekarz medycyny pracy.

Czy uważacie, że w Polsce oferta dalszego kształcenia specjalnego jest zadowalająca? Podzielcie się swoją opinią.

PODZIEL SIĘ
Poprzedni artykułMama nie akceptuje mojej dziewczyny
Następny artykułMoczenie nocne u dzieci – co robić?

Anna Chmielewska – pedagog szkolny, trener szybkiego czytania oraz – przez pewien czas – nauczyciel wspierający w integracyjnym oddziale zerowym. Dodatkowo ukończyła studia z zakresu edukacji elementarnej i terapii pedagogicznej. Współpracowała z jednym z serwisów edukacyjnych, pisząc artykuły dla rodziców oraz tworząc karty pracy dla maluchów i uczniów.

Nasz specjalista pisze o sobie:

Od zawsze lubiłam pomagać. Czynnie angażowałam się w działania woluntarystyczne, zwłaszcza w  pomoc rodzinom z problemem alkoholowym. Po studiach rozpoczęłam pracę w szkole i tak zostało do dziś. Obecnie pracuję w szkole z oddziałami integracyjnymi, co jest dodatkowym wyzwaniem dla pedagoga. Lubię to, co robię, ale jednocześnie szukam nowych wyzwań. Jako trener szybkiego czytania poszerzam możliwości ludzkiego mózgu, a pisząc artykuły w serwisach, dzielę się tym, co wiem.

Odskocznią od życia zawodowego są dla mnie książki oraz zacisze domowe, zapach namiętnie pieczonych ciast i aromat świeżo zaparzonej kawy. No i rozmowy przy stole – o marzeniach, pragnieniach i nadziejach.

Od kilku miesięcy odnajduję szczęście w macierzyństwie, w odkrywaniu świata przez cudowną małą istotkę. Życie nabiera  innej jakości, już nie trzeba tak się śpieszyć...

Pisanie jest dla mnie pasją, zamykaniem w słowa własnych doświadczeń, wiedzy i myśli. Jest spotkaniem z czytelnikami, ale też z samą sobą...

 

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here