Klasy integracyjne powstają w szkołach masowych. Ustawa o systemie oświaty z 7 września 1991 r. zapewnia sposobność tej formy nauczania we wszystkich typach szkół. Liczebność takiej klasy jest odgórnie ustalona. Liczba uczniów nie może przekroczyć 20, w tym od 3 do 5 miejsc przeznaczonych jest dla uczniów z niepełnosprawnością (lub zagrożonych niedostosowaniem społecznym bądź z zaburzeniami zachowania – w zależności od tego ze względu na co zostało wystawione orzeczenie poradni). W takiej klasie zatrudniony jest dodatkowo nauczyciel wspierający (pedagog specjalny), którego funkcją jest szczególna troska o pomoc i dostosowanie treści nauczania do indywidualnych potrzeb uczniów z orzeczeniem. Zadaniem nauczyciela wspierającego jest opracowanie dla tych uczniów zindywidualizowanych programów nauczania oraz bieżące wsparcie podczas lekcji – podchodzenie do ławki ucznia, pomoc w zapisywaniu, w czytaniu poleceń. Kluczowa jest współpraca i dobra komunikacja nauczycieli przedmiotowych oraz wspierających w zakresie obniżania wymagań programowych oraz dostosowywania treści do indywidualnych możliwości ucznia. Pomocy zawsze powinien udzielać pedagog lub psycholog szkolny.

Kształcenie integracyjne jest wspólną edukacją dzieci zdrowych z niepełnosprawnymi. Niezmiernie ważny jest odpowiedni dobór dzieci zdrowych do takich klas. Powinni być to uczniowie z dobrymi wynikami edukacyjnymi, a także silni emocjonalnie, aby być wsparciem dla uczniów chorych oraz ich motywatorem. Prowadzenie klasy integracyjnej jest trudne nie tylko ze względu na częste problemy z zachowaniem dzieci niepełnosprawnych, ale również z powodu nieustannej troski o stwarzanie warunków rozwoju dla wszystkich uczniów. Trzeba bardzo uważać, żeby nie zgubić potrzeb żadnego dziecka.

Celem włączania uczniów niepełnosprawnych w edukację w klasie masowej jest dążenie do rozwoju uczniów w różnych dziedzinach. Aby integracja odniosła skutek, potrzeba ogromnego zaangażowania nauczycieli, przygotowywania na jedną lekcję zróżnicowanych kart pracy dla kilkorga uczniów, a także ciągłej pracy wychowawczej ukazującej sens i założenia integracji.

Uwaga!

Ważne jest włączanie wszystkich do pracy grupowej, szczególne zapewnianie niepełnosprawnym poczucia sukcesu, a także troska o przebieg nauczania w przyjaznej atmosferze.

Czy uważacie, że kształcenie integracyjne spełnia swoją rolę? Podzielcie się swoją opinią.

PODZIEL SIĘ
Poprzedni artykułCzy moje dziecko rozwija się prawidłowo?
Następny artykułMój syn jest gejem – co robić?

Anna Chmielewska – pedagog szkolny, trener szybkiego czytania oraz – przez pewien czas – nauczyciel wspierający w integracyjnym oddziale zerowym. Dodatkowo ukończyła studia z zakresu edukacji elementarnej i terapii pedagogicznej. Współpracowała z jednym z serwisów edukacyjnych, pisząc artykuły dla rodziców oraz tworząc karty pracy dla maluchów i uczniów.

Nasz specjalista pisze o sobie:

Od zawsze lubiłam pomagać. Czynnie angażowałam się w działania woluntarystyczne, zwłaszcza w  pomoc rodzinom z problemem alkoholowym. Po studiach rozpoczęłam pracę w szkole i tak zostało do dziś. Obecnie pracuję w szkole z oddziałami integracyjnymi, co jest dodatkowym wyzwaniem dla pedagoga. Lubię to, co robię, ale jednocześnie szukam nowych wyzwań. Jako trener szybkiego czytania poszerzam możliwości ludzkiego mózgu, a pisząc artykuły w serwisach, dzielę się tym, co wiem.

Odskocznią od życia zawodowego są dla mnie książki oraz zacisze domowe, zapach namiętnie pieczonych ciast i aromat świeżo zaparzonej kawy. No i rozmowy przy stole – o marzeniach, pragnieniach i nadziejach.

Od kilku miesięcy odnajduję szczęście w macierzyństwie, w odkrywaniu świata przez cudowną małą istotkę. Życie nabiera  innej jakości, już nie trzeba tak się śpieszyć...

Pisanie jest dla mnie pasją, zamykaniem w słowa własnych doświadczeń, wiedzy i myśli. Jest spotkaniem z czytelnikami, ale też z samą sobą...

 

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here