Praktyka dramy odbywa się w grupach, zazwyczaj kilkuosobowych. Za pomocą plastyki ciała i głosu, uczestnicy tworzą wyimaginowaną sytuację, by doświadczyć jej emocjonalnie, a następnie omówić, zrozumieć i wyciągnąć z niej wnioski dla swoich potrzeb. Mogą być to też najprostsze formy działania, takie jak słuchanie czy patrzenie, połączone ze skupieniem uwagi i refleksją nad zmieniającymi się warunkami otoczenia.

Cechą dramy, która stanowi o jej skuteczności, jest korzystanie z instynktownej zdolności człowieka do wchodzenia w różnorodne role. Dzięki takiemu „udawanemu” przeżyciu, doświadczane emocje są wystarczająco intensywne, by móc je później poddać analizie. Jednocześnie rola narzuca pewien dystans do sytuacji, dający komfort psychiczny i poczucie bezpieczeństwa jej odtwórcy. Zjawisko to określa się mianem „płaszcza roli”. Ćwiczenia realizowane za pomocą dramy, pozwalają na modyfikację własnych zachowań i sprawne przeniesienie pożądanych postaw na grunt realnych sytuacji.

Drama sprawdza się w zasadzie wszędzie, w treningach biznesowych, w pracy z trudną młodzieżą, w edukacji wczesnoszkolnej, mediacjach rodzinnych i doradztwie zawodowym, nawet w terapiach psychologicznych. Istnieje bardzo wiele technik dramowych, a ich dobór zależny jest od celu, do jakiego mają prowadzić. Przykładami najbardziej znanych są: pantomimiczna technika stop-klatki, technika kart ról – wejścia w role w oparciu o opisy postaci, wywiady (również wzbogacone o kostiumy pomagające w głębszym wejściu w rolę), różnorodne etiudy pantomimiczne, walizka z przedmiotami (zawierająca inspirujące do dyskusji przedmioty), techniki manualne i plastyczne (twórcze).

W stosowaniu technik dramowych najważniejszy jest element pobudzania wyobraźni, a narzędziem pracy jest fantazja. Nie ma tu precyzyjnych scenariuszy, jest za to czas na spokojną refleksję, rozmowę o uczuciach. Drama ma wymiar symboliczny, metaforyczny. Jest fascynującą metodą uczenia i wychowywania, szczególnie dzięki możliwości zastosowania jej w tak różnorodnych grupach i dla tak wielu problemów.

Zetknęliście się kiedyś z dramami na szkoleniu? Jakimi? Podzielcie się doświadczeniami.

PODZIEL SIĘ
Poprzedni artykułAktywizacja uczestników szkolenia
Następny artykułJak udekorować tort komunijny?

Katarzyna Aleksandrzak – absolwentka psychologii specjalizująca się w psychoedukacji i szkoleniach metodami aktywnymi. Prócz licznych staży, doświadczenie zdobywała podczas treningów superwizowanych w szkole trenerów Grupa TROP. Autorka scenariuszy szkoleniowych.

Nasz specjalista pisze o sobie:

Kilka lat temu ukończyłam studia z zakresu psychologii w Wyższej Szkole Psychologii Społecznej. Psychologia odkąd pamiętam była moją pasją i z tą myślą wybierałam kierunek kształcenia. Zarówno uczelnia, jak i praca na stażach, praktykach, a później zawodowa, pozwoliły mi odkryć znacznie więcej zastosowań znajomości tej dziedziny nauki niż się spodziewałam. Najciekawsze jest dla mnie łączenie jej z nowoczesnymi technologiami, wykorzystaniem w marketingu z naciskiem na jego internetową formę czy też w e-learningu i szeroko pojętym zarządzaniu.

Interesuję się także metodyką szkoleń, ukończyłam specjalizację z psychoedukacji metodami aktywnymi. Swoją przyszłość zawodową łączę z pracą trenera kompetencji miękkich. Zawsze lubiłam też pracę z tekstami, co pozwala mi od wielu lat wykonywać zawody, w których umiejętność sprawnego posługiwania się słowem pisanym jest niezbędna. Żeby ponieść swoje zdolności w tym zakresie odbyłam studia podyplomowe o specjalizacji Edytorstwo Współczesne, na kierunku Edytorstwa i Krytyki Tekstu Uniwersytetu Kardynała Wyszyńskiego.

Prywatnie jestem mamą bliźniaczek i większość mojego wolnego czasu spędzam ze swoimi dziećmi. Pozostałe chwile uwielbiam poświęcać na czytanie – literatura to moja największa pasja.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here