Osoby urodzone przed 1 stycznia 1949 r. nabywają prawo do emerytury z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych a podstawą jej obliczenia jest zwaloryzowana kwota składek na ubezpieczenie emerytalne zaewidencjonowana na koncie ubezpieczonego, za okres od 1 stycznia 1999 r. powiększona o zwaloryzowany kapitał początkowy (za okres przed 1999 r.).
O wysokości emerytury decyduje wysokość zgromadzonego w trakcie życia kapitału. Natomiast osoby urodzone do dnia 31 grudnia 1948 r., aby otrzymać emeryturę, oprócz wieku emerytalnego muszą wykazać się określonym okresem zatrudnienia tj. udowodnić okres składkowy i nieskładkowy, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn.
W celu otrzymania emerytury należy złożyć we właściwym oddziale ZUS szereg określonych dokumentów:
– wniosek na odpowiednim druku;
– kwestionariusz z wyszczególnionymi okresami składkowymi i nieskładkowymi;
– świadectwa pracy, zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu;
– odpisy aktów urodzenia dzieci;
– zaświadczenie z urzędu pracy, jeśli korzystało się z zasiłku dla osób bezrobotnych.
Emerytura z ZUS stanowi tak zwany I filar, istnieją ponadto jeszcze dwa filary. II filar to Otwarty Fundusz Emerytalny (OFE) czyli środki przekazywane przez ZUS na fundusz emerytalny, który realnie wpływa na wysokość przyszłej emerytury. III filar to IKE czyli Indywidualne Konta Emerytalne będące dobrowolną formą gromadzenia kapitału na emeryturę.
Zmiany od 1 stycznia 2011 r.
Począwszy od dnia 1 stycznia 2011 r. weszła w życie regulacja, która przewiduje zawieszenie prawa do emerytury, przysługującej osobom, które nie rozwiązały stosunku pracy z pracodawcą, na rzecz którego wykonywały zatrudnienie bezpośrednio przed nabyciem prawa do emerytury. Prawo to ulega zawieszeniu niezależnie od wysokości osiąganego przychodu oraz od wieku osoby uprawnionej do emerytury, co oznacza, ze dotyczy także kobiet, które ukończyły 60 lat i mężczyzn, którzy skończyli 65 lat.
Czy informacje zawarte w tekście okazały się pomocne? Zapraszam do komentowania.
