Pomoc de minimis dla przedsiębiorców

Ze względu na członkostwo Polski w Unii Europejskiej, polscy przedsiębiorcy mają możliwość skorzystania z tzw. pomocy de minimis. Jest ona szczególnym rodzajem pomocy publicznej, której rozmiary – jak sugeruje nazwa – są niewielkie. Określenie „de minimis” należy wiązać z rzymską maksymą „de minimis non curat lex”, co oznacza: „prawo nie troszczy się o drobiazgi”. Odnosząc to do prawodawstwa unijnego można stwierdzić, że jest to pomoc nienaruszająca reguł konkurencji na rynku, a zatem nie musi być kontrolowana przez Komisję Europejską.

Uregulowania prawne dotyczące pomocy de minimis dla przedsiębiorców znajdują się zarówno w prawie unijnym, jak i w polskich przepisach, opartych na prawodawstwie Unii Europejskiej. Podstawowym aktem prawnym, regulującym udzielanie pomocy de minimis przedsiębiorcom, jest rozporządzeniem Komisji Europejskiej (WE) 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L Nr 379 z 28.12.2006). W rozporządzeniu tym określono, że ogólna kwota pomocy przyznana dowolnemu podmiotowi gospodarczemu nie może przekraczać 200 tys. euro brutto w okresie trzech lat budżetowych (trzech kolejnych lat kalendarzowych). Dokonując oceny bierze się pod uwagę bieżący rok kalendarzowy, jak również dwa poprzednie lata.

Rozporządzenie to stosowane jest również w odniesieniu do podmiotów prowadzących działalność gospodarczą w sektorze transportu drogowego, jednakże maksymalna wartość pomocy dla pojedynczego przedsiębiorstwa działającego w tym sektorze nie może przekroczyć 100 tys. euro brutto. Z przepisów tego rozporządzenia mogą także korzystać podmioty prowadzące działalność w zakresie przetwarzania i wprowadzania do obrotu produktów rolnych.

Pomoc de minimis jest udzielana przez jednostki samorządowe, regionalne, jak i jednostki centralne, a także przez instytucje, których kapitał pochodzi w głównej mierze z budżetu państwa, które sprawuje realny nadzór nad działaniem tej jednostki. Są to różnego rodzaju agencje czy instytucje publiczne, które przyznają środki finansowe, wypływające z budżetu Unii Europejskiej.

Warto podkreślić, że pomoc de minimis nie może być otrzymana przez firmy, które znajdują się w trudnej sytuacji, przejawiającej się np. w wykazywaniu corocznych strat bilansowych czy systematycznym znaczącym spadkiem obrotów i przychodów ze sprzedaży. Wynika to przede wszystkim z uregulowań ujętych w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1998/2006 z 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy minimis, jak również chociażby w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 kwietnia 2010 r. (III SA/Wa 2067/09), zgodnie z spółka, która znajduje się w trudnej sytuacji, nie może otrzymać pomocy de minimis, a organ podatkowy – nawet jeśli przemawia za tym ważny interes – nie może rozłożyć zaległości podatkowej na raty.