Specyficzna polityka inwestycyjna w teorii…
Wyróżnikiem funduszy aktywów niepublicznych jest bardzo nietypowy skład ich portfela inwestycyjnego. Został on bardzo dokładnie określony na mocy artykułu 196 ustęp 1 ustawy z dnia 27 maja 2004 roku o funduszach inwestycyjnych. Wedle wskazań rodzimego ustawodawcy wspomniane fundusze powinny się charakteryzować następującymi proporcjami w zakresie swego portfolio:
– przynajmniej 80% wartości inwestycji musza stanowić aktywa inne niż papiery wartościowe oferowane publicznie lub dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym (przykład: Giełda Papierów Wartościowych w Warszawie, rynek papierów dłużnych GPW Catalyst);
– pozostałą cześć portfela inwestycyjnego może być kształtowana dowolnie.
Co istotne ustawa o funduszach inwestycyjnych ustanawia dwie poważne restrykcje co do formy prawnej samego funduszu aktywów niepublicznych oraz zapisów jego statutu. Po pierwsze może on przyjmować wyłącznie postać funduszu zamkniętego (FIZ) lub specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego (SFIO). Specyficzna polityka inwestycyjna takiego FIZ lub SFIO powinna znaleźć swe odzwierciedlenie w jego statucie (patrz artykułu 196 ustęp 2). Kolejna ciekawa regulacja odnosi się do możliwość czerpania bezpośrednich zysków przez członków omawianego funduszu. Mianowicie rodzime prawo przewiduje, że prócz dochodów z tytułu zbycia certyfikatów inwestycyjnych (lub umorzenia jednostek uczestnictwa) mogą oni uzyskiwać dochody w formie wypłat jeżeli statut tak stanowi (patrz artykuł 198 ustęp 1).
Świadczenia na rzecz członków obliczane są na postawie przychodów ze zbycia lokat (czyli inwestycji funduszu), które zostają pomniejszone o koszty sprzedaży tychże lokat oraz odpowiednią cześć kosztów stałych, które wiążą się z funkcjonowaniem całej instytucji. Warto pamiętać, że uczestnicy omawianych form zbiorowego inwestowania mogą być spokojni o bezpieczeństwo swoich środków z uwagi na pieczę Komisji Nadzoru Finansowego oraz fakt, że rolę powiernika wspólnych środków pełni niezależny bank (depozytariusz). Tego typu uregulowania są typowe dla wszystkich funduszy inwestycyjnych, które funkcjonują w ramach rodzimego prawodawstwa (patrz artykuł 9 oraz 10 ustawy z dnia 27 maja 2004 roku o funduszach inwestycyjnych).
…i praktyce
Obserwacja kilku funduszy aktywów niepublicznych, które aktualnie działają na rodzimym rynku kapitałowym wskazuje, że najchętniej inwestują one w udziały perspektywicznych spółek z o.o. oraz walory tych spółek akcyjnych, które nie zostały dopuszczone do publicznego obrotu na warszawskim parkiecie. Wyniki tego typu instytucji są tylko niewielkim stopniu uzależnione od przejściowych wahań, które występują na rynku giełdowym. Uzyskanie wysokiej stopy zwrotu wymaga jednak ulokowania kapitału w dłuższej perspektywie czasowej (nierzadko jest okres od 5 do 10 lat).
Czy informacje zawarte w artykule okazały się pomocne? Wypowiadajcie się w komentarzach.
