Pojęcie stunt pochodzi od angielskiego określenia na kaskaderskie wyczyny, jakie w pierwszej chwili kojarzą się z tym sportem. Stunt to dyscyplina wykorzystująca cechy motocykla do wykonywania różnych akrobacji z jego użyciem. Wymaga to ogromnego doświadczenia i obeznania z maszyną, na której przeprowadzane będą triki. Lista trików jest bardzo długa, ale istnieje grupa podstawowych, ich opis znajduje się poniżej.
– Wheelie – jest to najpopularniejszy trik, od którego zaczyna się cała przygoda ze stuntem. Nazwa pochodzi od wheelie standup, czyli podniesienia przedniego koła w górę i jazdy w takiej pozycji. Jazda prostopadle do nawierzchni nazywana jest 12 o’clock. Jazda na wheelie doczekała się również osobnej konkurencji polegającej na jak najdłuższym przejeździe w tej pozycji lub jak najszybszym przejechaniu w tej pozycji jednego kilometra. Wheelie ten posiada liczne wariacje:
* Sit Down – klasyczne wykonywane siedząc na siedzeniu motocykla.
* Standup – wykonanie odbywa się na stojąco, kierowca stoi na podnóżkach motocykla; stojąc na podnóżkach można wykonywać dodatkowe ewolucje utrudniające ten manewr, np. stanie po jednej stronie motocykla.
* Seat Stander – połączenie dwóch powyższych, motocyklista stoi na tylnym siedzeniu motocykla.
* High Chair – w Polsce znane pod nazwą „krzesło”, polega na siedzeniu w trakcie triku na kierownicy motocykla z nogami zwisającymi przed motocyklem.
* Frog – polega na kucnięciu na baku motocykla.
* No-hander – polega na wykonaniu wheelie balansując jedynie na ogonie motocykla.
* Circle – kółka, zwane także cyrklami, to bardzo trudne triki, które polegają na zataczaniu kołek w pozycji wheelie, dążąc do uzyskania jak największej prędkości i przechyłu.
– Stoppie – jest to – w skrócie – przeciwieństwo wheelie, czyli podniesienie tylnego koła motocykla i jazda w takiej pozycji. Stoppie wywoływane jest odpowiednio silnym użyciem przedniego hamulca. Trudnością jest odpowiednie wyczucie motocykla, tak, aby nie doprowadzić do jego przewrócenia, o co nie jest trudno. Na świecie również odbywają się bardzo specyficzne zawody w tej dyscyplinie, polegające na pokonaniu możliwie jak najdłuższego dystansu na przednim kole. Trudnością jest tutaj oczywiście utrata napędu, który jest przenoszony przez tylne koło.
– Burnout – to trik powodujący popularne palenie tylnej opony. Sam w sobie nie jest trudny, dlatego w świecie stuntu jest wykonywany w sposób ekstremalny, np. podczas jazdy bądź podczas chwilowego zatrzymania motocykla w miejscu.
– Christ – to jazda na motocyklu, stojąc na siedzeniu w pozycji z rozłożonymi rękoma. Wymaga dokładnego wyczucia motocykla i zachowani równowagi.
– Drift – to znana chociażby ze sportów samochodowych dyscyplina, w której główną zasadą jest jazda możliwie jak najdłuższy poślizgu tylnego koła. Jest to trudne do wykonanie na jednośladzie, gdzie poślizg szybko może doprowadzić do utraty równowagi.
Motocykle używane do tego typu sportu są odpowiednio przystosowane do wykonywania trudnych technicznie akrobacji, ich zwarta budowa jest charakterystyczna. Motocykle do stuntu są w Polsce często nazywane „psami” właśnie ze względu na charakterystyczny wygląd. Posiadają liczne zabezpieczenia dla kierowcy oraz wyposażenie ułatwiające jazdę ekstremalną.
Co w stuncie kręci Was najbardziej? Czy próbowaliście sami tej techniki? Wypowiedzcie się!
