Z czego bowiem wynika tak mały odsetek aktywnych zawodowo osób niepełnosprawnych? Podstawową barierą utrudniającą podjęcie decyzji o wejściu na rynek pracy jest ilość i jakość kontaktów społecznych. Nie tylko tych, które już zostały przez te osoby zawiązane, ale także tych, których te osoby się spodziewają po podjęciu zatrudnienia. A więc już wstępne oczekiwanie dobrego lub złego przyjęcia w pracy może być decydujące o podjęciu lub nie podjęciu pracy.
Wszelkie obawy mogą zostać zniwelowane poprzez zbudowanie satysfakcjonujących relacji społecznych, tych w swojej rodzinie, jak i w otoczeniu, a więc na przykład w pracy. Dlatego tak ważne jest przygotowanie zakładu pracy i jego zespołu do przyjęcia niepełnosprawnych osób, a także stworzenie możliwości oswojenia się obu stron z nową sytuacją.
Należy więc przyjąć w firmie kilka podstawowych zasad:
Przede wszystkim łączyć, a nie dzielić, a więc nie alienować osób niepełnosprawnych, nie tworzyć dla nich osobnego pokoju, czy działu, wszyscy powinni pracować razem.
Ponadto wzmacniać kontakty między pracownikami, czyli integrować pracowników na wszelkie sposoby, czy to na imprezach firmowych, czy poprzez działania HR.
Warto też pamiętać, by sukcesywnie znosić istniejące bariery:
architektoniczne (schody, za małe łazienki itp.)
społeczne (negatywne postawy oraz przesądy, ograniczanie dostępu do niektórych zawodów i rodzajów pracy, uprzedzenia emocjonalne i unikanie kontaktów przez niektórych pracowników)
kulturowe (przesadne reakcje emocjonalne, nadskakiwanie i wyręczanie przy każdej okazji, również wtedy gdy nie jest to koniecznie)
Generalnie, nie tylko stosunek ludzi sprawnych do niepełnosprawnych jest nienajlepszy, ale także sami ludzie niepełnosprawni są negatywnie nastawieni do siebie. Nie wolno się dać temu zwieść. Niepełnosprawny człowiek ma takie same potrzeby, jak każdy inny, tylko trudniej jest mu je osiągnąć. Może wymagać to tylko odrobiny czyjejś pomocy, albo tylko zachęty lub trochę więcej czasu i wysiłku. Zawsze jednak jest to związane z drugim człowiekiem, jego wsparciem, wiarą w sukces, a przede wszystkim samą obecnością.
Dlatego właśnie podstawowym czynnikiem przeciwdziałającym odchodzeniu z rynku pracy jest jakość sieci społecznych: rodzinnych, sąsiedzkich, przyjacielskich oraz właśnie zawodowych, ponieważ to one przede wszystkim pozwolą realizować się osobom niepełnosprawnym i poczuć się w pełni wartościowym i spełnionym człowiekiem.
Każda firma, która zamierza zatrudnić osoby niepełnosprawne powinna rozpowszechnić podstawowe zasady savoir-vivre.
Dlaczego szukacie takich informacji? Czy okazały się pomocne?
