Za pomocą stanu hipnotycznego pacjent ma dostęp do swoich naturalnych pokładów siły, niezależności i rozwoju. Pomaga to osobie zrozumieć, że naprawdę może uniezależnić się od schematu, który przejęła pod wpływem niewłaściwego bodźca. Dowiedzione jest, że osoby nałogowo pijące są podatniejsze na sugestię od innych osób. Jednak to co zostało wywołane przez innych czy też przez własną sugestię, można za jej pomocą wyeliminować. W celu wzmocnienia pacjenta i odcięcia go od poczucia pociągu do nałogu stosowane są pewnego rodzaju blokady oraz techniki awersyjne na zasadzie odruchów warunkowych, wzbudzające wstręt do alkoholu. Za pomocą sugestii łączy się z nałogiem wszystkie negatywne odczucia, łącznie z zaangażowaniem zmysłów. Osobom takim podczas trwania stanu hipnotycznego może podany być alkohol. Pacjenci czując smak i zapach alkoholu reagują wstrętem, a przynajmniej wyraźną niechęcią na ten test.
Korzystając z uwag i sugestii terapeuty osoba sama odkrywa, że potrafi pokonać przeszkody, złamać blokady, zwyciężyć lęk i zapanować nad poczuciem słabości. Klient zaczyna zdawać sobie sprawę, że za pomocą swojej naturalnej, wewnętrznej siły i właściwych mu wrodzonych zdolności może pozbyć się zbędnego nałogu. Pomaga mu się także dojść samemu do najwłaściwszych dla niego rozwiązań problemów i zaspokajania potrzeb. Osoba ma szansę przyjrzeć się mechanizmowi swoich działań z boku i odkryć nie tylko ich wadliwość, ale odnaleźć właściwy sobie sposób postępowania. Jednym z warunków powodzenia terapii jest, aby pacjent nie został przyprowadzony na terapię pod przymusem. To jego rozum, ambicja i zrozumienie możliwości pożegnania się z nałogiem są podstawą rzeczy. I może w końcu swobodnie powiedzieć – nazywam się tak i tak, nie jestem alkoholikiem, to był tylko przejściowy epizod w moim życiu. Dziś nareszcie znowu jestem sobą.
Co myślicie o skuteczności hipnozy w leczeniu alkoholizmu? Słyszeliście, żeby komuś pomogła? Dajcie znać.
