Wbrew nazwie stal nierdzewna również podlega procesowi korozji. Jest ona specjalnie zabezpieczona i jej podatność na działalność czynników korozyjnych jest niezwykle niska w stosunku do innych materiałów, jednak po pewnym czasie i w szczególnych przypadkach może skorodować. Nie każdy sobie zdaje sprawę jak wiele rodzajów korozji można zaobserwować przy użyciu stali nierdzewnej.
Korozja naprężeniowa
Z tym rodzajem korozji spotkać się można wówczas kiedy dochodzi w tym samym czasie do działania czynnika korozyjnego np. wilgotnego kwaśnego środowiska oraz naprężeń powierzchni stalowych. Skutkuje to powstaniem pęknięć, które umożliwiają wdarcie się czynników korozyjnych w głąb materiału. W związku z tym, że praktycznie każdy element wykonany ze stali nierdzewnej podlega mniejszym bądź większym naprężeniom, korozja naprężeniowa jest spotykana najczęściej. Jednocześnie jej regeneracja z racji na wielkość powstałych uszkodzeń jest dość żmudna i kosztochłonna.
Korozja wżerowa
Kolejny dość często występujący rodzaj korozji, wówczas gdy lokalnie zostaje przełamana warstwa pasywna stali nierdzewnej. Za jej powstawanie w głównej mierze wpływają jony chlorkowe takich jak chlorki żelazowe i miedziowe oraz metale o charakterze alkalicznym. Najszybciej przebiega ona w środowisku obojętnym o średnim pH około 7. Przy wzroście pH aż do otrzymania środowiska zasadowego korozja wżerowa przebiega z coraz większą intensywnością. Co ciekawe podczas obniżenia pH poniżej 7 można zaobserwować coraz słabszą aktywność tego rodzaju korozji. Jednak co należy podkreślić wówczas bardzo intensywnie przebiega korozja ogólna. Wpływ na rozwój działalności korozji wżerowej ma również temperatura. Powyżej 90 stopni Celsjusza obserwowane jest niemal całkowite ustąpienie korozji tego typu, co wiąże się z niską rozpuszczalnością tlenu w solach w wysokich temperaturach.
Korozja mikrobiologiczna
Jedna z najciekawszych rodzajów korozji, przed którą stosunkowo łatwo się chronić. Powstaje poprzez rozwój mikroorganizmów, a przede wszystkim przez ich działalność metaboliczną. Ich koncentracja na powierzchni stali nierdzewnej prowadzi do tworzenia się biofilmu, który znacznie obniża odporność korozyjną warstwy pasywnej. Do mikroorganizmów tworzących biofilm możemy zaliczyć przede wszystkim bakterie tlenowe oraz beztlenowe takie jak:
-bakterie produkujące kwasy APB
-bakterie redukujące żelazo
-bakterie redukujące siarczany SRB
-bakterie denitryfikacyjne
Ich nagromadzenie intensyfikuje rozwój przebiegu min. korozji wżerowej.
