Gra w Dwa ognie – zasady

W każdej drużynie wybiera się „matkę” (kapitana). Ta osoba zajmuje miejsce za polem drużyny przeciwnej. Celem gry jest „zbijanie” zawodników drużyny przeciwnej przy pomocy piłki (np. do gry w siatkówkę). Grę rozpoczyna matka jednej z drużyn (wybiera się ją losowo). Żaden z zawodników, poza matką, nie może wyjść poza pole należące do jego drużyny. Gracze rzucają piłką tak, by trafić jednego z zawodników na sąsiednim polu („zbijanie” zawodnika). Wypadającą poza pole przeciwników piłkę przejmuje matka, która też oddaje rzut piłką, by zbić któregoś z rywali. Matka rzuca z tylnej krawędzi boiska.

Zbijać może ten zawodnik, który przechwyci piłkę i jej nie upuści (czyli złapanie piłki nie oznacza zbicia osoby, która ją złapała). Zawodnik, którzy przechwyciła piłkę nie ma obowiązku zbijania – może podać piłkę do innego zawodnika ze swojej drużyny. Nie uznaje się zbicia, jeśli piłka przed dotknięciem zawodnika odbiła się od ziemi. Zbicie nie może być również uznane, jeśli piłka, która dotknęła zawodnika (odbiła się od niego) zostanie przechwycona przez innego zawodnika tej drużyny, zanim dotknie ziemi. Drużyna zdobywa punkt, jeśli rzucona piłka dotknie osobę z drużyny rywali i spadnie na ziemię. Matka jest jedynym zawodnikiem, którego nie można zbijać.

W dwa ognie można grać na zbicia lub punkty. W tej pierwszej wersji każdy zawodnik, którego dotknie piłka rzucona przez rywala schodzi z boiska. Wówczas wygrywa drużyna, która posiada jeszcze zawodnika we własnym polu, podczas gdy przeciwnicy nie mają już takich zawodników. Jeżeli gra toczy się na punkty, za każde zbicie otrzymuje się punkt. Kto zbierze ich więcej wygrywa. Gra w dwa ognie posiada też inne wersje. Gracz, który został zbity, może – zgodnie z wcześniejszymi ustaleniami – zastąpić matkę, zostać drugą matką czy też po prostu pomagać kapitanowi drużyny.