Brydżową rozgrywkę dzieli się na rozdania, a te z kolei na dwa etapy: licytację i rozgrywkę. Przed każdym rozdaniem tasuje się karty. Rozgrywającym jest gracz, który wygrał ostatnią rozgrywkę. Jest on odpowiedzialny za przeprowadzenie nowej rozgrywki. Jednocześnie stara się on zrealizować wylicytowany kontrakt – inaczej mówiąc wziąć określoną liczbę lew.
Partner osoby rozgrywającej (tzw. dziadek lub stolik) nie bierze bezpośredniego udziału w rozgrywce, ogranicza się jedynie do wyłożenia swoich kart na stół po wiście, a także dokładania kart wytypowanych przez rozgrywającego do kolejnych lew.
Po zakończeniu rozdania dokonuje się zapisu, który uzależniony jest od ilości wziętych lew w kontekście wylicytowanego kontraktu. Zapis zależy również od innych, różnych czynników, w zależności od tego czy mamy do czynienia z brydżem sportowym czy towarzyskim.
Komunikacja z partnerem z własnej drużyny jest z założenia niedozwolona. Mowa tu przede wszystkim o wszelkich porozumieniach słownych itd. Brydż zakłada działanie wspólnie z partnerem (bez znajomości jego kart) wolne od dodatkowych sygnałów. W praktyce jest oczywiście możliwe komunikowanie się z partnerem, choć nie w bezpośredni sposób (są to tzw. konwencje): np. poprzez wiadome tylko współpracującej ze sobą parze znaczenie odzywek licytacyjnych, sygnałów wistowych, zrzutek na etapie rozgrywki.
Istnieją dwie podstawowe odmiany brydża – towarzyski i sportowy.
W brydżu sportowym zasadą jest, że żadne z ustaleń współpracujących graczy nie może być tajne dla strony przeciwnej. Tak więc przeciwnik może wprost zapytać o konkretną odzywkę licytacyjną czy stosowane wisty i zrzutki. Odpowiedź na to pytanie nie może być wówczas pokrętna – należy podać zgodną z prawdą odpowiedź. Brydż sportowy różni się od odmiany towarzyskiej takimi kwestiami jak międzynarodowe prawo brydżowe odnoszące się do postępowania, które łamie zasady gry czy stosowanie zazwyczaj konwencji licytacyjnych (umowy, która określa zalicytowanie danej odzywki w konkretnej sytuacji).
Istnieją najróżniejsze odmiany brydża dla mniejszej ilości graczy (dwie, trzy osoby). Jedną z bardziej popularnych odmian tego typu jest „gra z dziadkiem”.
Lubicie Brydża? Jakie są Wasze ulubione gry karciane? W co, kiedy i z kim najczęściej gracie? Dajcie znać!
