Do gry potrzebna jest specjalna plansza w kształcie kwadratu. Posiada ona czterdzieści pól, które rozmieszczone są w jednym ciągu na jej bokach. Gracze poruszają się po polach planszy za pomocą pionków (każdy gracz ma pionka w innym kolorze). Kolejność poruszania się ustala się na drodze losowania. Na początku gry każdy uczestnik otrzymuje z tzw. banku tysiąc pięćset dolarów. Gracz porusza się pionkiem po planszy o tyle pól do przodu, ile oczek wypadnie w rzucie kości w ramach jego kolejki. Jeśli uczestnik gry uzyska w rzucie kośćmi dubel (taka sama liczba oczek na każdej kostce), wówczas zyskuje prawo do dodatkowego rzutu.
Jeśli pionek gracza stanie na polu, które można kupić (nie będącym jeszcze niczyją własnością), przysługuje mu prawo zakupu tego pola po ustalonej z góry cenie. Istnieją tez specjalne pola zawierające polecenie jakiegoś działania, np. pobranie karty szansy lub ryzyka. Najliczniej występują na planszy pola należące do różnych portali internetowych (onet.pl, allegro.pl. kurnik.pl itd.), które to pola oznaczone są u góry paskiem w danym kolorze.
Każdemu portalowi przynależy inny kolor. Jedna grupa może sobie liczyć dwa lub trzy pola. Jeśli gracz zatrzyma się na polu, które należy do innego uczestnika gry, zobowiązany jest uiścić opłatę za postój. Zależy ona od rodzaju pola i zabudowania znajdującego się na tym polu (domki, hotele). Gracz stający swym pionkiem na polu bez właściciela może, ale nie musi kupować tego pola. Jeśli tego nie uczyni, pole zostaje wystawione na aukcję. W aukcji mogą brać udział wszyscy gracze.
Na środku każdego z boków planszy umieszczone są pola komunikatorów posiadające symbol komiksowego „dymka”. Widnieją na nich nazwy komunikatorów (tlen, jabber, gadu-gadu, skype) Gracze mogą również kupować te pola. Jeśli ktoś stanie swoim pionkiem na takie pole należące do innego gracza, musi zapłacić mu za postój, jednak ta opłata nie jest uzależniona od zbudowania (bo nie można tam stawiać domków czy hoteli), ale od liczby komunikatorów, które posiada właściciel pola. Więcej posiadanych komunikatorów oznacza większą opłatę.
Na planszy do Netopola występują również inne pola. Istnieją pola użyteczności publicznej (Wikipedia, CC – Creative Commons), których cenę ustala się mnożąc przez cztery wyrzuconą ilość oczek na kościach, jeśli gracz posiada już jedno takie pole oraz mnożąc liczbę oczek przez dziesięć, jeśli gracz ma już dwa takie pola.
Na planszy znajduje się też pole więzienia, gdzie można trafić wyrzucając dubla trzeci raz pod rząd, wyciągając niefortunną kartę szansy-ryzyka lub stając na polu „trafiasz do więzienia”. Jeśli gracz stanie na polu szansy lub ryzyka, pobiera jedną z kart leżących na stosie. Na kartach znajdują się różne polecenia, które mogą mieć wpływ na przebieg rozgrywki (przemieszczanie pionków, konieczność wpłat, wypłaty z banku). Po pobraniu karty należy ją odłożyć na spód stosu. Kart tych się nie tasuje. Mniejsze lub większe zmiany w przebiegu gry wprowadzają poza tym pola „bezpłatny postój”, „podatek od luksusu”.
Domki i hotele mogą być odsprzedawane bankowi (za połowę ceny), natomiast pola portali, komunikatory i pola użyteczności publicznej gracze mogą odsprzedawać między sobą, a także je wymieniać, przekazywać sobie – wedle uznania. Celem każdego z graczy jest takie uzyskanie przewagi nad rywalami, by doprowadzić ich do bankructwa.
Jakie są Wasze ulubione gry planszowe? W co, kiedy i z kim najczęściej gracie? Dajcie znać!
