Na początku rozdania jeden z graczy pełni rolę rozdającego karty (dealera) – ten obowiązek przechodzi po kolei na jednego z graczy przy każdym nowym rozdaniu. Dwóch uczestników gry znajdujących się po lewej stronie od dealera wkłada do puli obowiązkowe stawki. Są to tzw. ciemne (mała ciemna i duża ciemna). Duża ciemna jest zwyczajowo dwa razy większa od małej, choć niekiedy przyjmuje się, że mają one tę samą wartość.
Każdy gracz otrzymuje po cztery karty własne. Celem każdego gracza jest stworzenie jak najsilniejszego układu kart złożonego z dwóch kart własnych oraz trzech kart wspólnych. Rozdane karty widoczne są tylko dla jego właściciela. Następuje runda licytacji. Gracze mają generalnie trzy możliwości: sprawdzenie (call – inaczej mówiąc wyrównanie stawki; jest to równowartość dużej ciemnej, jeżeli nikt wcześniej nie podbił), podbicie (raise – podniesienie stawki), spasowanie karty (fold). Dodatkowa opcja to czekanie (check), ale ruch ten możliwy jest tylko wówczas, gdy nikt nie podbił stawki. Po licytacji następuje flop – etap, na którym na stół wykładane są trzy karty widoczne dla wszystkich graczy. Są to karty wspólne (community cards). Przy ich pomocy każdy z graczy może tworzyć własny układ kart.
Rozpoczyna się następnie druga licytacja, a pierwszy ruch również należy do gracza siedzącego po lewej stronie od dealera. Tak jak poprzednio gracze mają trzy lub cztery możliwości ruchu, w zależności od sytuacji. Licytacja kończy się włożeniem do puli równej ilości pieniędzy (żetonów) przez wszystkich graczy pozostających w grze.
Następuje kolejny etap gry, turn, w którym wykładana jest czwarta karta. Rozpoczyna się kolejna runda licytacji. Po jej zakończeniu wykładana jest piąta karta (river). Kiedy gracze widzą już wszystkie karty wspólne, następuje ostatnia runda licytacji zakończona wyłożeniem kart. Do stworzenia układu można wykorzystać wszystkie siedem kart – pięć wspólnych i dwie własne.
Istnieje też odmiana Omaha Hi/Low, różniąca się tym, że po odkryciu kart połowę puli przyznaje się graczowi posiadającymi najmocniejszy układ (High), a drugą połowę graczowi z najsłabszym układem (Low). Najniższy możliwy układ to 5-4-3-2-A w dowolnym kolorze. As to karta posiadająca jednocześnie najwyższą i najniższą wartość (w zależności od przydatności w danej sytuacji).
Lubicie Omahę? A pokera? Jak prezentują się Wasze statystyki? 😉 Dajcie znać.
