Do gry potrzeba co najmniej dwóch graczy. Nie ma górnych ograniczeń co do liczby graczy. Do przeprowadzenia rozgrywki przydaje się kostka do gry i rekwizyt do losowania graczy (najczęściej butelka). Zaletą gry jest jednak to, że nie potrzeba do niej żadnych specjalnych rekwizytów (kostkę czy butelkę można zastąpić czymś innym).
Na początku należy wylosować osobę, która będzie rozpoczynała grę. Najczęściej losowania dokonuje się poprzez rzut kostką – osoba która wyrzuci najwięcej oczek rozpoczyna grę. Jej zadaniem jest wymyślić pierwsze pytanie (zazwyczaj osobiste, wstydliwe, poruszające kwestie ukrywane – np. uczucia) oraz zadanie. Przedtem jednak losuje gracza za pomocą zakręcenia butelką w środku kręgu stworzonego przez uczestników gry. Następnie pyta wylosowanego gracza co wybiera: prawdę czy wyzwanie. Jeżeli uczestnik gry wybierze prawdę, otrzymuje od osoby rozpoczynającej rozgrywkę pytanie. Musi na nie odpowiedzieć zgodnie z prawdą. Jeśli wybierze zadanie, ma obowiązek je wykonać.
Gdy gracz wykona powierzone mu zadanie lub odpowie szczerze na pytanie, staje się osobą rozgrywającą, czyli sam losuje kolejnego gracza i zadaje mu pytanie lub wyznacza zadanie do wykonania. W przypadku, gdy gracz nie odpowie na pytanie lub nie zrealizuje zadania, otrzymuje karę, którą ustala się wcześniej (może być to np. klaps wymierzony przez wszystkich graczy). Potem trzeba wyznaczyć kolejnego gracza zadającego pytania czy wyznaczającego zadanie – znów odbywa się rzut kostką.
Możliwe są również do kupienia wersje karciane gry Prawda czy Wyzwanie. Na takich kartach zawarte są pytania oraz zadania. Takie wersje posiadają niejednokrotne różne urozmaicenia, np. możliwość gry na punkty i rywalizowanie w ten sposób o jakąś wcześniej ustaloną nagrodę. Innym urozmaiceniem są karty specjalne, sprawiające, że gra jest bardziej dynamiczna.
Wybieracie częściej Prawdę czy Wyzwanie? Dlaczego? Jakie było najtrudniejsze wyzwanie, jakie Wam wymyślono? 🙂
