Chorobą Heinego-Medina wywołuje wirus zaliczany do enterowirusów. Jego rezerwuarem jest człowiek, natomiast do zakażenia dochodzi na drodze pokarmowej. Cierpieli z jej powodu ludzie w różnym wieku, ale w większości były to dzieci w wieku wczesnoszkolnym. Wirus namnażał się w układzie chłonnym, pokarmowym, aby później dostać się do krwi, a po około 10 dniach do układu nerwowego. Wirus polio doprowadzał do poważnego uszkodzenia oraz zniszczenia komórek, które znajdowały się w rogach przednich rdzenia kręgowego, a także uszkadzał komórki jąder ruchowych pnia mózgu.
Okres wylęgania się wahał się od 3 dni do nawet miesiąca czasu. Wyróżniało się cztery postaci zakażenia. Najwięcej, bo aż około 90% przypadków zachorowań, przebiegało zupełnie bezobjawowo jako nieme klinicznie. Kilka procent zachorowań stanowiły postaci poronne, zwane czasami „mniejszą chorobą”. W zasadzie objawy tej postaci były bardzo niespecyficzne. Mogła ona przypominać objawy infekcji toczącej się w górnych drogach oddechowych. Czasem dołączały się dolegliwości dyspeptyczne, nudności, utrata apetytu, bóle stawów i ogólne pogorszenie samopoczucia. Symptomy te zazwyczaj samoistnie znikały po kilku dniach. Trzecia postać nosiła nazwę oponowej lub nieporażennej.
Rozpoczynała się ona niecharakterystycznymi objawami prodromalnymi, takimi jak osłabienie, pogorszenie samopoczucia, apatia, bóle stawowe. Później dziecko zwykle wysoko gorączkowało, skarżyło się na bóle mięśniowe. Czasami mogły się dołączać objawy zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych, a w badaniu lekarskim tzw. objawy oponowe były dodatnie.
Najgroźniejsza postać polio to postać porażenna. Dochodziło do nich zwykle po około tygodniu od wystąpienia pierwszych syndromów. Zmiany postępowały stosunkowo szybko, dochodziło do bolesnych skurczów mięśni, później do przykurczów i zniekształceń. Takie deformacji obejmowały zazwyczaj mięśnie wchodzące w skład kończyn dolnych, rzadziej kończyn górnych. Zmiany były w różnym stopniu nasilone, począwszy od lekkich niedowładów, a skończywszy na całkowitym porażeniu mięśni. Porażenia nie były symetryczne. Dało się stwierdzić osłabienie napięcia mięśni oraz ich siły, a także zniesienie odruchów głębokich. Obok opisanego typu rdzeniowego spotkano również typ opuszkowy. Wówczas porażenia dotyczyły mięśni twarzy, gardła, podniebienia.
Obecnie w Polsce szczepienia są obowiązkowe, znajdują się one w kalendarzu szczepień. Pierwsza dawka podawana jest dziecku w 3-4 miesiącu życia podskórnie lub domięśniowo. Używana jest szczepionka inaktywowana IPV poliwalentna. Drugą dawkę podaje się w 5-6 miesiącu życia dziecka, a trzecią w 16-18 miesiącu jego życia. Natomiast w 6 roku życia podaje się doustnie szczepionkę OPV poliwalentną.
Czy macie jakieś doświadczenia z chorobą polio? Byliście na nią szczepieni w dzieciństwie? Czekamy na Wasze komentarze!
