Biorąc pod uwagę czynniki patofizjologiczne, to sinica może powstawać w wyniku niedostatecznego wysycenia tlenem krwi tętniczej lub nadmierne odtlenowanie krwi żylnej. Występuje także pojęcie sinicy prawdziwej, która odnosi się do sytuacji, gdy stężenie hemoglobiny odtlenowanej wynosi 5 g. W obrębie sinicy prawdziwej wyróżniamy sinicę centralną oraz obwodową.
Sinica centralna powstaje z powodu hipoksemii, czyli stanu, gdy wysycenie tlenem hemoglobiny we krwi tętniczej jest zbyt małe albo występuje hemoglobina patologiczna. Przyczyn, które doprowadzają do sinicy centralnej może być wiele. Jako pierwszą grupę wymienia się zwykle choroby płuc, w których dochodzi do stopniowego zmniejszania się obszaru czynnego miąższu płucnego.
Kolejna grupa przyczyn uwzględnia schorzenia serca. Wśród nich wyodrębnia się stany niewydolności serca, wady z tzw. przeciekami. Podobnie przebywanie na dużych wysokościach sprawia, że zmniejsza się ciśnienie cząstkowe tlenu w powietrzu oddechowym i dochodzi do rozwoju hipoksemii, a w konsekwencji sinicy. Do sinicy centralnej dochodzi także wtedy, gdy powstanie we krwi methemoglobina lub sulfhemoglobina. W przypadku methemoglobinemii może mieć ona charakter wrodzony i wynikać np. z defektu enzymatycznego lub też nieprawidłowej struktury białka. Istnieje także opcja, że rozwinie się ona jako zmiana nabyta, która wynika z reakcji hemoglobiny z sulfonamidami, nitrogliceryną. Natomiast sulfhemoglobinemia może mieć miejsce, gdy dojdzie do reakcji oksydacji hemoglobiny związkami utleniającymi. Istotą sinicy obwodowej jest pojawienie się jej w wyniku nadmiernego odtlenowania tkanek. Możemy mówić o niektórych stanach, gdy takie objawy mają charakter fizjologiczny. Dzieje się tak, gdy w wyniku znacznego ochłodzenia naszego ciała dochodzi do skurczu naczyń krwionośnych. Sinicę obwodową warto także kojarzyć z nieprawidłowościami, które zmniejszają objętość wyrzutową serca. Uwagę zwracają tu szczególnie wady związane ze zwężeniem zastawek. Taka sytuacja może mieć miejsce w stanach ostrej niewydolności krążenia. Dość często spotykana zapaść także manifestować się może zmianą koloru skóry.
Warto pamiętać, że niekiedy niebieskoszare, niebieskoczerwone zabarwienie skóry może być wywołane odkładaniem się w skórze niektórych związków np. hemosyderyny. Dla odróżnienia stany takie przyjęło się nazywać sinicą rzekomą.
Czy znacie kogoś, kto chorował na sinicę? Jakie leczenie zastosowano i czy było skuteczne? Wypowiedzcie się w komentarzach.
