Ponadto zachorowania odnotowuje się także często wśród dzieci, które przebywają w dużych skupiskach rówieśników. Do takich miejsc należą żłobki, przedszkola i szkoły podstawowe. Nie oznacza to jednak, że dorośli nie chorują na lambliozę, wręcz przeciwnie, choć rzeczywiście ma to miejsce dużo rzadziej. Do osób narażonych na zakażenie pasożytem należą te, które, na co dzień zajmują się hodowlą zwierząt, opieką nad nimi, ale również wszyscy ci, którzy spożywają wodę niedostatecznie oczyszczoną i uzdatnioną, pochodzącą np. ze źródeł. Dlaczego? W takiej wodzie mogą się znajdować cysty, czyli formy inwazyjne pasożyta. Cysty zaś dostają się do wody wraz z zanieczyszczaniem jej kałem chorego człowieka lub zwierzęcia. Zarazić możemy się również, jedząc niemyte lub niedomyte warzywa. Muchy i karaluchy potrafią przenosić Giardię lamblię na różne niezabezpieczone przed owadami pokarmy. Narażeni na zakażenie są również homoseksualiści, na skutek przeniesienia cyst z okolic odbytu do ust.
Aby skutecznie leczyć lambliozę, należy ją prawidłowo rozpoznać. Nie zawsze jest to proste, gdyż duży odsetek osób, które są zarażone tym pasożytem nie obserwują u siebie żadnych niepokojących objawów. Gdy pojawiają się symptomy zwykle są to biegunki obfite w treść śluzową, ale nie mają one charakteru biegunki krwistej. Zaobserwować można całą plejadę niespecyficznych objawów takich ja nudności, wymioty, bóle brzucha i głowy. W postawieniu właściwej diagnozy pomaga wykonanie badania kału, w którym poszukuje się form pasożyta.
Terapię lambliozy opiera się na metronidazolu. Jest to lek, który posiada właściwości przeciwpasożytnicze, działa także na bakterie beztlenowe, dlatego wykorzystuje się go do leczenia wielu chorób. U dorosłego człowieka i dzieci okres leczenia trwa 5 dni. Lek przyjmuje się 3 razy dziennie w dawce, którą ustali lekarz, dopasowując ją do wieku, masy ciała i ciężkości zakażenia. Zwykle taka kuracja jest skuteczna u 80% pacjentów. W trakcie stosowania metronidazolu mogą wystąpić działania niepożądane, najczęstsze z nich to mdłości i metaliczny smak w ustach.
Uwaga!
Nie podaje się metronidazolu kobietom będącym w ciąży i karmiącym piersią. Lekiem stosowanym u tych pacjentek jest paromomycyna przyjmowana przez 7 dni. Czasami u dzieci rozpoczyna się leczenie furazolidonem, którego zaletą jest lepszy smak, zaś wadą mniejsza skuteczność działania. Warto przebadać kał osób, które miały bliski kontakt lub zamieszkują z chorym na obecność pasożytów. Pamiętać należy, iż około 14 dni po zakończeniu terapii trzeba powtórnie wykonać badanie kału, aby sprawdzić czy leczenie odniosło oczekiwane rezultaty i było skuteczne.
Mieliście kiedyś lamblie? W jaki sposób zostaliście zdiagnozowani? Ile trwało leczenie? Podzielcie się swoimi doświadczeniami.
