Miastenia jest chorobą o podłożu autoimmunologicznym. Organizm produkuje przeciwciała, które niszczą receptor dla acetylocholiny. Na miastenię częściej chorują kobiety. Początkowe objawy występują wcześnie, w trzeciej, czwartej dekadzie życia. Dość często u pacjentów można stwierdzić występowanie także innych nieprawidłowości związanych z zaburzeniami układu immunologicznego. Mogą się one manifestować pod postacią np. choroby Gravesa-Basedowa, tocznia rumieniowatego i innych. U prawie 3/4 chorujących na miastenię pacjentów stwierdza się, że nie doszło u nich do fizjologicznego zaniku grasicy albo diagnozuje się przerost tego gruczołu lub grasiczaka w jego obrębie.
Jakie objawy mogą świadczyć o miastenii?
Symptomy tej choroby związane są, jak wynika z etiologii choroby, z mięśniami. Miastenia określana jest popularnie jako „nużliwość mięśni”. Typowy dla tej choroby jest fakt, że objawy są bardziej nasilone pod koniec dnia niż rano. Zazwyczaj wszystko zaczyna się od tego, że pacjent dostrzega u siebie niepokojące objawy dotyczące wzroku i oczu. Widzi podwójnie, ma trudności w wykonywaniu ruchów gałkami ocznymi, powieki zaczynają mu bezwiednie opadać.
Często patrząc na twarz chorego ma się wrażenie, że maluje się na niej smutek. Kąciki ust sprawiają wrażenie opadniętych. Uwagę zwracać może dosyć cicha mowa chorego, tak jakby ktoś mówił przez nos. Wraz z upływem czasu pojawić się mogą kłopoty związane z połykaniem, a nawet gryzieniem pokarmów. Progresja choroby objawiać się może osłabieniem mięśni kończyn górnych i dolnych. Proste czynności stają się dla pacjentów trudne do wykonania.
Oczywiście takie objawy, gdy pojawiają się u pacjenta, wymagają diagnostyki różnicowej. Należy wykluczyć inne choroby, w których przebiegu mogą one wystąpić. Pomocne są badania dodatkowe. Wiele informacji dostarczają badania elektrofizjologiczne. Bada się, jak mięśnie odpowiadają na bodźce. U dużej grupy chorych udaje się wykryć w surowicy krwi przeciwciała skierowane przeciwko receptorowi dla acetylocholiny. Popularna jest także próba z zastosowaniem inhibitora cholinesterazy – jeśli po wstrzyknięciu tej substancji objawy choroby zmniejszają się, to z dużym prawdopodobieństwem można podejrzewać miastenię.
Zazwyczaj wykonuje się również jakieś badanie obrazowe klatki piersiowej, najchętniej tomografię komputerową, aby sprawdzić, czy u pacjenta nie doszło przypadkiem do braku zaniku grasicy.
Czy znacie kogoś kto cierpiał na tę chorobę? Jakie leczenie zastosowano? Czy było skuteczne? Wypowiedzcie się!
