Należy podkreślić, że zasady transplantacji są uregulowane w sposób prawny poprzez ustawę. Narządy do przeszczepów można pobrać od osób zmarłych na podstawie ich zgody domniemanej. Co to znaczy? Każdy człowieka ma prawo zgłosić do tzw. rejestru sprzeciwów, że nie życzy sobie, żeby po jego śmierci ktokolwiek pobierał jego własne narządy do przeszczepów. Może także wyrazić taki sprzeciw w formie ustnej w obecności dwóch świadków.
Jeśli zatem uzna się daną osobę za zmarłą, nie odnajdzie się jej sprzeciwu na transplantacje narządów w rejestrze sprzeciwów, lekarze mają prawo pobrać od niej narządy do transplantacji. Niemniej jednak w Polsce zwyczajowo przed dokonaniem takiej procedury lekarze rozmawiają z najbliższą rodziną pacjenta. Taka rozmowa jest zwykle bardzo trudna zarówno dla rodziny, jak i dla lekarza. Niekiedy ciężko jest wytłumaczyć najbliższym, że u danej osoby doszło do śmierci pnia mózgu i mimo podtrzymywania jego funkcji życiowych, np. za pomocą respiratora, taka osoba nie żyje. Oczywiście, aby stwierdzić śmierć pnia mózgu powołuje się specjalną komisję, która składa się z lekarzy różnych specjalności i ma ona na celu wykluczenie ewentualnej odwracalności procesów patologicznych i stwierdzenie śmierci osobniczej.
Obecnie zachęca się ludzi poprzez organizowanie różnorakich akcji, aby zastanowili się nad podpisaniem oświadczenia woli. Takie oświadczenie nosi się przy sobie w dokumentach i jest ono potwierdzeniem chęci oddania swoich narządów do przeszczepów po własnej śmierci. Taka deklaracja niejednokrotnie ułatwia rodzinie pacjenta pogodzenie się z taką sytuacją i sprawia, że najbliżsi są niejako utwierdzeni, że taka była wola danej osoby.
Zgodnie z treścią ustawy, dopuszcza się także, aby dawcami narządów były osoby żywe, które są spokrewnione genetycznie z potencjalnym biorcą lub też są z nim związane emocjonalnie. Żywi dawcy powinni wyrazić na to świadomą zgodę, a zatem powinni być poinformowani o całej procedurze przygotowania do operacji, pobrania narządu, rekonwalescencji. Ponadto zgoda takiego dawcy musi być absolutnie dobrowolna. Nie można pobierać żadnych profitów, korzyści materialnych w zamian za oddanie komuś narządu. Od dawców żywych istnieje możliwość pobierania jedynie narządów parzystych, np. nerek.
Oczywiście w przypadku potencjalnego dawcy żywego sama chęć do oddania bliskiej osobie np. nerki nie wystarczy. Taki dawca musi być gruntowanie przebadany przez lekarza, musi mieć wykonane różne badania. Najważniejsze jest jednak to, że dobiera się dawcę i biorcę na podstawie liczby zgodnych antygenów zgodności tkankowej. Im lepsza jest zgodność tych antygenów, tym większe istnieją szanse na to, że u biorcy przeszczep przyjmie się, a przeszczepiona nerka będzie prawidłowo funkcjonowała.
Czy chcielibyście być dawcą organów? Jaka jest Wasza opinia na ten temat? Czekamy na komentarze!
