Silny niedobór kwasu askorbinowego, czyli witaminy C to bezpośrednia przyczyna szkorbutu. Witamina ta jest niezbędnym czynnikiem, koenzymem, od którego zależy prawidłowe działanie enzymów biorących udział w procesach dojrzewania kolagenu w ciele. Kolagen jest zaś odpowiedzialny za prawidłowy wygląd i funkcjonowanie skóry. Od ilości i jakości tego białka zależy też właściwa praca układu ruchu.
Niedobór witaminy C odbija się zatem w pierwszej kolejności na strukturach, których właściwe funkcjonowanie i wygląd zależy od obecności kolagenu. Z racji tego, że witamina ta jest rozpuszczalna w wodzie, organizm nie potrafi jej zmagazynować w tkankach – jej nadmiar jest wypłukiwany z ustroju.
Choroba rozpoczyna się od wystąpienia krwawień – początkowo z dziąseł, a następnie z innych narządów. Na języku widoczne są zmiany, zęby niepodtrzymywane przez osłabione dziąsła chwieją się i wypadają. Postępujący szkorbut prowadzi do osłabienia układu kostnego i do częstych złamań. Pojawiają się bóle mięśni, stawów, kości i ogólne osłabienie ustroju połączone ze spadkiem odporności. Na niedostatek witaminy C negatywnie reaguje również układ krwionośny i krwiotwórczy: u chorego stwierdza się anemię. Występuje także depresja. Krwawienia, zmiany wysiękowe i trudne gojenie się ran mogą doprowadzić do rozwoju zakażenia, a przy osłabionej odporności może rozwinąć się sepsa i chory dość szybko umiera.
Szkorbutu nie wolno lekceważyć: nieleczony może zabić.
sxc.hu
Uwaga!
Leczenie polega na regularnych dostawach witaminy C: doustnie i pozajelitowo. Dawki są ustalane indywidualnie – w zależności od wieku pacjenta i zaawansowania choroby. W leczeniu szkorbutu stosuje się: – syntetyczną witaminę C – owoce i warzywa bogate w naturalny kwas askorbinowy: polecane są (najlepiej świeże) cytrusy, truskawki, ziemniaki, soki i przetwory z dzikiej róży, berberysu, rokitnika, żurawiny, czarnej porzeczki, dzikiego bzu czarnego. Witamina C jest rozpuszczalna w wodzie, dlatego nawet wysokie jej dawki nie są szkodliwe. Nie powinna być jednak podawana w wysokich dozach osobom chorującym na kamicę nerkową lub żółciową. Optymalną dawkę zawsze ustala lekarz.
Co wzbudziło Wasz niepokój? Czy rozpoznajecie powyższe objawy u siebie?
