Może ono obejmować jakąś jej część lub całą tą strukturę. Zaćma jest klasyfikowana, a w jej systematyzowaniu bierze się pod uwagę, czy ma ona charakter nabyty, czy wrodzony. Zaćma wrodzona daje symptomy już w początkowych okresach życia. W obrębie zaćmy nabytej wyróżnia się zaćmę związaną ze starszym wiekiem danej osoby. Nie wolno zapominać, że zaćma może także wytworzyć się po urazach, pod wpływem działania różnych leków, w przebiegu chorób ogólnoustrojowych czy też innych patologii wiążących się z narządem wzroku.
Zaćma, która występuje u małych dzieci objawia się przede wszystkim pojawieniem się u nich białej źrenicy. Potocznie mówiąc oko wygląda jakby w obrębie źrenicy znajdowało się szkoło mleczne. Trzeba uczulić rodziców, że taki symptom zawsze powinien skłonić ich do zabrania dziecka na wizytę do lekarza okulisty. Ważne jest też, że biała źrenica może, ale nie musi być symptomem tej choroby. Charakterystyczna jest także dla innych chorób toczących się w narządzie wzroku.
Ponadto mali pacjenci mogą wkładać palce do oka i jakby wciskać je do środka. Zmiany mogą dotyczyć jednego lub obu oczu. Jeżeli nieprawidłowości znajdują się w obu soczewkach i mają charakter całkowity, wówczas należy od razu skierować takiego maluszka do leczenia chirurgicznego. Tylko szybka interwencja może przyczynić się do prawidłowego rozwoju ogólnego dziecka. Jeśli zaś zmiany są w jednym oku, wybiera się taki czas na leczenie inwazyjne, aby można było zadziałać w kwestii polepszenia widzenia w oku, w którym usunięto soczewkę.
Najczęstszym typem zaćmy jest niewątpliwie zaćma nabyta związana z wiekiem pacjenta. Taka osoba ma pogorszoną ostrość wzroku, może widzieć podwójnie na jedno oko. Podobnie jak u dzieci, soczewka widoczna przez źrenicę obrazuje się jako zmętniała. Pacjenci, którzy cierpią z powodu zaćmy kwalifikowani są do leczenia chirurgicznego. Tylko ono może poprawić stan pacjenta.
Zadaniem lekarza okulisty jest usunąć pacjentowi jego własną zmętniałą soczewkę oraz odpowiednio zaopatrzyć oko, które zostało jej pozbawione. Okuliści usuwają soczewkę, często pozostawiają jej torebkę, a później wszczepiają na jej miejsce sztuczną soczewkę. Bywa także, że wykorzystują do usunięcia soczewki fale ultradźwiękowe. Jeśli nie można, z jakiś powodów wszczepić choremu soczewki, wówczas, aby dobrze widział po operacji dobiera się mu okulary ze szkłami o odpowiednio dobranej mocy. Aktualnie dosyć często można zastąpić okulary szkłami kontaktowymi, które również mają adekwatną moc.
Czy znacie kogoś, kto cierpiał na tę chorobę? Jakie leczenie zastosowano? Wypowiedzcie się.