Ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek jest wynikiem zakażenia, które szerzyło się drogą wstępującą z dolnych dróg moczowych. Przebieg tej choroby może być zarówno łagodny, jak i ciężki. To między innymi od niego, od wyniku posiewu moczu oraz od stanu pacjenta zależy, czy leczenie będzie mogło być prowadzone w domu czy w szpitalu. Podstawą jest stosowanie antybiotyków. Okres ich przyjmowania trwa średnio około dwóch tygodni. W leczeniu stosuje się głównie fluorochinolony. Oczywiście stosuje się również leczenie objawowe, które skierowane jest chociażby na obniżenie temperatury ciała pacjenta, zmniejszenie dolegliwości bólowych, zaleca się przyjmowanie dużej ilości płynów.
Częstym objawem kłębuszkowych zapaleń nerek jest zespół nerczycowy, na który składa się białkomocz, zaburzenia w gospodarce lipidowej oraz obrzęki i obniżone stężenie albumin we krwi. Zawsze dąży się do znalezienia przyczyny zespołu nerczycowego, którymi często są glomerulopatie. Pacjentom zaleca się odpoczynek oraz zmniejszenie w swojej diecie soli, sodu i produktów bogatych w cholesterol. Następnie stosuje się leki moczopędne w celu zmniejszenia obrzęków u pacjenta. Jeżeli wśród objawów występuje nadciśnienie tętnicze, opanowuje się je przy pomocy leków z grupy inhibitorów konwertazy. Czasami przebieg choroby jest ciężki i konieczne jest wykonanie dializy.
Pierwotne zapalenia kłębuszków nerkowych są trudne do leczenie, ponieważ w większości przypadków przyczyny ich powstania są nieznane. Leczenie musi być prowadzone przez lekarza nefrologa, a pacjent powinien być pod stałą opieką poradni specjalistycznej. W terapii stosuje się leki z grupy glikokortykosteroidów, np. metyloprednizolon. Gdy steroidy nie przyniosą oczekiwanych skutków, włącza się pacjentowi leki immunosupresyjne takie jak: cyklofosfamid, mykofenolan mofetylu. Niektóre pierwotne glomerulopatie przebiegają z białkomoczem, wówczas podaje się w leczeniu inhibitor konwertazy, można go łączyć z antagonistą angiotensyny.
Wśród kłębuszkowych zapaleń nerek są i takie, które spowodowane zostały przez inną, pierwotnie występującą u pacjenta chorobę, najczęściej przewlekłą. W takich wypadkach leczenie powinno być skupione na dobrym prowadzeniu podstawowej choroby. Często to cukrzyca jest odpowiedzialna za wystąpienie nefropatii. Dlatego bardzo ważne jest ochrona nerek w przebiegu cukrzycy. Istotne jest stosowanie leków z grup inhibitorów konwertazy, które korzystnie wpływają na nerki. Dla cukrzyków niezwykle ważne powinno być utrzymywanie prawidłowego ciśnienia tętniczego krwi, dbanie o dobre wyrównanie glikemii, walka z otyłością.
Zmagaliście się kiedyś z zapaleniem nerek? Jak wyglądało leczenie? Podzielcie się swoimi doświadczeniami.
