Znacznie częściej chorują kobiety, a pierwsze objawy zapalenia skórno-mięśniowego zazwyczaj pojawiają się między czwartą a piątą dekadą życia. Niestety do tej pory nie została odkryta przyczyna, która wywołuje zmiany chorobowe. Podejrzewa się, że pewną rolą odgrywają nieprawidłowe reakcje immunologiczne.
Jakie symptomy obecne są u pacjentów?
Przede wszystkim dochodzi do osłabienia mięśni. Chorzy zgłaszają trudności w wykonywaniu różnych czynności. Zwykle najpierw słabną mięśnie wchodzące w skład obręczy barkowej i obręczy biodrowej. Zazwyczaj takie patologiczne zmiany pojawiają się zarówno po prawej, jak i po lewej stronie ciała prawie w tym samym czasie. Tacy pacjenci mają trudności z wchodzeniem po schodach, ze zmianami pozycji, z podnoszeniem różnych przedmiotów. Rzadziej występują dolegliwości związane z połykaniem.
W przebiegu zapalenia skórno-mięśniowego wystąpić może cała gama objawów na skórze chorego. Charakterystyczne jest zaczerwienienie wokół oczu, które przypomina trochę okulary. Zdarza się również, że skóra wokół oczu jest zabarwiona na kolor fioletowy. Zmiany rumieniowe pojawiają się także w innych lokalizacjach na ciele, a ich kształt sprawia, że opisuje się je jako objaw szala – gdy zaczerwieniona jest skóra w okolicy barków i karku, zaczerwienienie może przybierać kształt litery V i umiejscawiać się na skórze dekoltu, a także może być obecne na zewnętrznej powierzchni ud i wówczas nosi nazwę objawu kabury.
Warto zwracać także uwagę na ręce chorych. Nierzadko patrząc na nie, ma się wrażenie, jakby były grubsze, przyrównuje się je do rąk mechaników. Skóra na rękach czasami łuszczy się i pęka. W obrębie kończyn górnych pojawiać się mogą grudki o zabarwieniu sinym. Noszą one nazwę grudek Gottrona. Jak wspomniano powyżej, zmiany w przebiegu zapalenia skórno-mięśniowego mogą dotyczyć innych narządów. Dlatego też u pacjentów może występować przewlekle kaszel, uczucie braku tchu, objawy zapalenia stawów.
Z uwagi na to, że nie jest do tej pory znany czynnik etiologiczny wywołujący chorobę, istnieje jedynie możliwość łagodzenia objawów chorobowych. W tym celu stosuje się glikokortykosteroidy, które wykazują działanie zarówno przeciwzapalne jak i immunosupresyjne. Zwykle leczenie rozpoczyna się od stosowania prednizonu. Dalsze postępowanie terapeutyczne uzależnione jest od odpowiedzi organizmu danego pacjenta na leczenie. Jeśli po stosowaniu leków następuje poprawa kliniczna, to lekarze skłaniają się po jakimś czasie do stopniowej redukcji dawek leków. Natomiast gdy pacjent nie reaguje na leczenie, do terapii dołącza się inne leki takie jak: metotreksat, azatiopryna, cyklosporyna.
Czy macie jakieś doświadczenia z tą chorobą? Jaką wdrożono terapię? Podzielcie się swoją opinią!
