Zespół Sjögrena należy właśnie do grupy chorób autoimmunologuicznych. Jest diagnozowany głównie u kobiet między 40 a 50 rokiem życia. Niestety niedostateczna jeszcze wiedza dotycząca czynników sprawiających, że choroba się rozwija, sprawia, że leczenie nie może mieć charakteru przyczynowego. To, co można zaoferować pacjentom to środki, które złagodzą objawy występujące w przebiegu choroby.
Z jakiego powodu cierpią pacjenci chorzy na zespół Sjögrena? Symptomy, które pojawiają się szczególnie często u tych pacjentów związane są z narządem wzroku. U tych osób można stwierdzić występowanie tzw. zespołu suchego oka. Stwierdza się suchość rogówek oraz spojówek. Z relacji pacjentów wynika, że mają oni wrażenie jakby mieli ziarenka piasku pod powieką. Odnotowują także u siebie pewną nadwrażliwość oczu na działanie czynników fizycznych takich jak promieniowanie słoneczne, wiatr. Pewnym sposobem obiektywizacji jest wykonanie prób i badań okulistycznych. Szczególnie dużą rolę odgrywa test Schirmera, dzięki któremu sprawdza się produkcję łez. U pacjentów z zespołem Sjögrena zwykle wytwarzanych jest mniej łez niż u zdrowego człowieka. Zatem pierwszym zadaniem terapeutycznym jest podjęcie działań, które przyczynią się do redukcji objawów suchego oka. Poleca się, aby chorzy unikali w miarę możliwości czynników, które działają drażniąco na narząd wzroku. Bardzo ważne jest zalecenie stosowania preparatów zwanych sztucznym łzami, które niejako zastąpią niedobór naturalnych łez.
Kolejnym problemem, z którym borykają się pacjenci jest suchość odczuwana w jamie ustnej. Wynika ona z faktu, że w przebiegu choroby zaburzona jest praca gruczołów ślinowych. Ten stan spowodowany jest przez charakterystyczne nacieki z limfocytów, które umiejscawiają się właśnie w gruczołach wydzielania zewnętrznego. Aby nieco zmniejszyć te objawy, czasami podaje się pacjentom leki, które mają korzystnie wpłynąć na funkcjonowanie tych gruczołów.
Nie wolno zapominać, że w przebiegu choroby dochodzi do rozwoju stanów zapalnych w wielu narządach. Wynikiem mogą być objawy, które pochodzą ze strony zajętych układów np. bóle w przebiegu stanów zapalnych toczących się w stawach. W celu zmniejszenia ognisk zapalnych stosowane są leki takie jak chlorochina. Czasami konieczne jest włączenie do leczenia glikokortykosterydów.
Uwaga!
Z jakimi zagrożeniami mogą się spotkać pacjenci? Ważne jest, aby pacjenci byli stale pod kontrolą specjalisty, aby możliwe było kontrolowanie stanu ich zdrowia. Okazało się, bowiem, że zespół Sjögrena w znaczący sposób zwiększa ryzyko rozwoju chłoniaków.
Czy znacie kogoś kto cierpiał na tę chorobę? Jakie leczenie zastosowano? Czy było skuteczne? Wypowiedzcie się!