Dla organizatora szkolenia powinno być ważne czy program został skonstruowany tak, że pozwolił osiągnąć założone w nim cele, a jednocześnie, czy uczestnicy szkolenia są z niego zadowoleni. Całość tych pożądanych informacji można określić trochę przewrotnie, jako badanie efektywności i efektowności szkolenia.

Bardzo kompleksowym i złożonym modelem oceny efektywności szkoleń jest model C-I-P-O. Zakłada on czterowymiarowy pomiar: C – context (kontekst), I – input (nakłady),P – process (proces) oraz O – outcome (rezultaty). Pierwszy etap badań, czyli analiza kontekstu, jest tożsamy z początkowym etapem cyklu szkoleniowego – identyfikacją potrzeb szkoleniowych. Należy na nim określić kto i z jakich przyczyn potrzebuje szkolenia oraz sprecyzować, jaki zakres kompetencji wymaga uwagi. Drugi poziom analizy, poziom nakładów, pomaga ustalić jakiego typu szkolenie będzie odpowiednie dla rozwiązania problemów zdefiniowanych na wymiarze kontekstu. Kolejny, trzeci etap odpowiada na pytanie o ocenę szkolenia, z punktu widzenia jego uczestników. Jednocześnie może być pomocny w przewidywaniu skuteczności zastosowania zdobytej wiedzy w praktyce.

Ostatnim wymiarem podlegającym analizie według modelu C-I-P-O są rezultaty. Rozumie się je jako zbiór danych potwierdzających rzeczywistą skuteczność szkolenia. Założeniem jest tu wyszczególnienie trzech kolejnych poziomów rezultatów: bezpośrednie, pośrednie i długofalowe. Efekty bezpośrednie to te, które można zaobserwować natychmiast po szkoleniu. Ocenie podlegają zmiany w zakresie zachowań, postaw i wiedzy pracowników poddanych szkoleniu. Pośrednie rezultaty możliwe są do ustalenia dopiero po upływie pewnego okresu czasu, takiego, który pozwoli na wdrożenie nabytych umiejętności w praktykę pracy. Pomiar tego typu można zrealizować za pomocą grupy kontrolnej – personelu nieprzeszkolonego, wykonującego podobny zakres czynności. Rezultaty długofalowe określają wpływ rezultatów pośrednich w kontekście całej organizacji. Podobnie jak w innych modelach pomiaru efektywności szkoleń, także i tu należy założyć utrudnioną analizę, z uwagi na mnogość czynników dodatkowych, zakłócających bezpośrednie wnioski.

A co Wy myślicie na ten temat? Podzielcie się opiniami.

PODZIEL SIĘ
Poprzedni artykułDistance learning – co to jest, czy warto?
Następny artykułSkrypty do GTA SA – jak pobierać?

Katarzyna Aleksandrzak – absolwentka psychologii specjalizująca się w psychoedukacji i szkoleniach metodami aktywnymi. Prócz licznych staży, doświadczenie zdobywała podczas treningów superwizowanych w szkole trenerów Grupa TROP. Autorka scenariuszy szkoleniowych.

Nasz specjalista pisze o sobie:

Kilka lat temu ukończyłam studia z zakresu psychologii w Wyższej Szkole Psychologii Społecznej. Psychologia odkąd pamiętam była moją pasją i z tą myślą wybierałam kierunek kształcenia. Zarówno uczelnia, jak i praca na stażach, praktykach, a później zawodowa, pozwoliły mi odkryć znacznie więcej zastosowań znajomości tej dziedziny nauki niż się spodziewałam. Najciekawsze jest dla mnie łączenie jej z nowoczesnymi technologiami, wykorzystaniem w marketingu z naciskiem na jego internetową formę czy też w e-learningu i szeroko pojętym zarządzaniu.

Interesuję się także metodyką szkoleń, ukończyłam specjalizację z psychoedukacji metodami aktywnymi. Swoją przyszłość zawodową łączę z pracą trenera kompetencji miękkich. Zawsze lubiłam też pracę z tekstami, co pozwala mi od wielu lat wykonywać zawody, w których umiejętność sprawnego posługiwania się słowem pisanym jest niezbędna. Żeby ponieść swoje zdolności w tym zakresie odbyłam studia podyplomowe o specjalizacji Edytorstwo Współczesne, na kierunku Edytorstwa i Krytyki Tekstu Uniwersytetu Kardynała Wyszyńskiego.

Prywatnie jestem mamą bliźniaczek i większość mojego wolnego czasu spędzam ze swoimi dziećmi. Pozostałe chwile uwielbiam poświęcać na czytanie – literatura to moja największa pasja.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here