W badaniu potrzeb szkoleniowych interesuje nas głównie funkcja wywiadu grupowego jako źródła wiedzy o problemach i potrzebach w zakresie kompetencji członków organizacji. Od wywiadu indywidualnego odróżnia go oczywiście forma grupowa prowadzonych rozmów. Takie podejście pozwala na korzystanie z bogactwa informacji, jakich dostarczają techniki pracy grupowej, na przykład burza mózgów.

Zadawanie pytań dotyczących podobnych zagadnień, jak podczas wywiadu indywidualnego, w trakcie wywiadów zogniskowanych może skutkować natychmiastowym rozeznaniem w różnicach perspektyw danego zagadnienia. Stosowanie tej techniki sprzyja również pozyskiwaniu przychylnego stosunku do planów szkoleniowych, stanowiąc jednocześnie wspólnie wypracowany „front” zespołu. Dzięki grupowej pracy nad osiągnięciem kompromisu w opinii i ocenie różnych zagadnień problematycznych, a co za tym idzie zaangażowaniu w ich opisywanie, zwiększa się poziom identyfikacji uczestników z przedmiotem pracy. Skutkuje to podniesieniem poziomu pozytywnego nastawienia do wynikających z tych działań szkoleń. Respondenci mają dzięki temu poczucie współtworzenia programu.

Podobnie jak w przypadku wywiadów indywidualnych, wywiad zogniskowany może przybierać formy mniej lub bardziej ustrukturyzowane i być w różnym stopniu sformalizowany. Analogiczne są zalety i ograniczenia w obszarze tych form. Im mniej ustrukturyzowana forma, tym bardziej czasochłonna nastąpi po niej analiza materiału i tym trudniejsze przeniesienie wyników w kontekst ilościowy. Tego rodzaju wywiady prowadzi się zazwyczaj w bezpośrednio, to znaczy, raczej unika się dostępnej dla modelu indywidualnego formuły rozmowy telefonicznej. Chodzi tu o zachowanie waloru pracy grupowej, a do tego niezbędna jest interakcja członków grupy.

Atutem wywiadów grupowych jest też ich wpływ na rozwijanie umiejętności komunikacyjnych członków grupy, ich zdolności analizowania dostępnych danych. Dobrze przeprowadzony może być również oszczędniejszy czasowo w porównaniu z dużą liczbą realizowanych wywiadów bezpośrednich – indywidualnych. Jednak w odniesieniu do pozostałych technik ustalania potrzeb szkoleniowych, wywiad jest generalnie bardzo czasochłonny.

Co myślicie o wywiadach grupowych? Macie jakieś doświadczenie w tej kwestii? Dajcie znać.

PODZIEL SIĘ
Poprzedni artykułWywiad bezpośredni – jak korzystać z niego na szkoleniu?
Następny artykułJak zostać trenerem osobistym?

Katarzyna Aleksandrzak – absolwentka psychologii specjalizująca się w psychoedukacji i szkoleniach metodami aktywnymi. Prócz licznych staży, doświadczenie zdobywała podczas treningów superwizowanych w szkole trenerów Grupa TROP. Autorka scenariuszy szkoleniowych.

Nasz specjalista pisze o sobie:

Kilka lat temu ukończyłam studia z zakresu psychologii w Wyższej Szkole Psychologii Społecznej. Psychologia odkąd pamiętam była moją pasją i z tą myślą wybierałam kierunek kształcenia. Zarówno uczelnia, jak i praca na stażach, praktykach, a później zawodowa, pozwoliły mi odkryć znacznie więcej zastosowań znajomości tej dziedziny nauki niż się spodziewałam. Najciekawsze jest dla mnie łączenie jej z nowoczesnymi technologiami, wykorzystaniem w marketingu z naciskiem na jego internetową formę czy też w e-learningu i szeroko pojętym zarządzaniu.

Interesuję się także metodyką szkoleń, ukończyłam specjalizację z psychoedukacji metodami aktywnymi. Swoją przyszłość zawodową łączę z pracą trenera kompetencji miękkich. Zawsze lubiłam też pracę z tekstami, co pozwala mi od wielu lat wykonywać zawody, w których umiejętność sprawnego posługiwania się słowem pisanym jest niezbędna. Żeby ponieść swoje zdolności w tym zakresie odbyłam studia podyplomowe o specjalizacji Edytorstwo Współczesne, na kierunku Edytorstwa i Krytyki Tekstu Uniwersytetu Kardynała Wyszyńskiego.

Prywatnie jestem mamą bliźniaczek i większość mojego wolnego czasu spędzam ze swoimi dziećmi. Pozostałe chwile uwielbiam poświęcać na czytanie – literatura to moja największa pasja.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here