Aby starać się o wypłatę świadczenia emerytalnego, każdy rolnik musi najpierw zaprzestać działalności rolniczej, a co za tym idzie przenieść na kogoś własność gospodarstwa rolnego.
Najczęstszymi formami przeniesienia posiadania gospodarstwa są:
– umowa darowizny (gdzie rolnik nieodpłatnie przekazuje gospodarstwo na rzecz osoby obdarowanej),
– umowa o dożywocie (rolnik nieodpłatnie przekazuje gospodarstwo, zapewniając sobie jednocześnie pomoc i opiekę – czyli dożywotnie utrzymanie od osoby przejmującej gospodarstwo),
– umowa sprzedaży (rolnik przekazuje swoją ziemię nowemu właścicielowi za określoną cenę).
Jeżeli zdarzy się sytuacja, w której rolnik nie znajdzie nabywcy, jego gospodarstwo może zostać przejęte przez Agencję Nieruchomości Rolnych na Skarb Państwa, oczywiście za odpłatnością. Aby do takiej transakcji doszło, rolnik lub jego współmałżonek musi posiadać prawo do rolniczej emerytury i nie może zawrzeć żadnej umowy z następcą.
Może również zdarzyć się sytuacja, w której rolnik nie będzie chciał pozbywać się swojego gospodarstwa. W tej sytuacji również będzie mu przysługiwać emerytura, ale pod warunkiem wydzierżawienia komuś swojego gospodarstwa.
Emerytura rolnicza składa się z dwóch części; składkowej i uzupełniającej. Jeżeli rolnik posiada w swoim posiadaniu gospodarstwo lub cały czas prowadzi działalność rolniczą część uzupełniająca może zostać zawieszona w całości lub części (25 lub 50%). Część składkowa nie ulega zawieszeniu w żadnym przypadku.
Starając się emeryturę rolniczą, każdy rolnik musi złożyć (osobiście lub przez pełnomocnika) odpowiedni wniosek do KRUS. Do wniosku należy załączyć dokumenty potwierdzające okres pracy i prowadzenia gospodarstwa rolnego i podlegania z tego tytułu ubezpieczeniu i płacenia składek. Jeśli rolnik podlegał innemu ubezpieczeniu niż rolnicze musi również przedłożyć dokumenty, które są potwierdzeniem okresów podlegania ubezpieczeniu społecznemu.
Oczywiście, jak przy każdym wniosku o emeryturę, należy mieć ze sobą dowód osobisty. Warto również zaznaczyć, iż do okresów ubezpieczenia rentowo–emerytalnego liczone są okresy podlegania ubezpieczeniu społecznemu rolników i członków ich rodzin w latach 1983–1990, okresy prowadzenia gospodarstwa rolnego lub pracy w gospodarstwie po ukończeniu 16 roku życia przed 1 stycznia 1983 r. oraz okresy, o których jest mowa w ustawie o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 17.12.1998 r. (nie mogą one jednak być zaliczone do okresów, od których zależy prawo do emerytury lub renty na podstawie odrębnych przepisów).
Jeżeli rolnik jednocześnie uzyskał prawo do emerytury rolniczej i emerytury z ZUS, może jednocześnie pobierać oba świadczenia.
Czy informacje zawarte w artykule okazały się pomocne? Wypowiadajcie się w komentarzach.