Zyski – możliwość, lecz nie gwarancja
Obligacje strukturyzowane (podobnie jak inne produkty strukturyzowane) opierają się na połączeniu dwóch przeciwstawnych instrumentów finansowych. Pierwszy z nich to obligacja, która cechuje się niewielkim ryzykiem i zapewnia zwrot całości lub części zainwestowanego kapitału. Papiery dłużne, które znajdują zastosowanie w przypadku produktów strukturyzowanych mają najczęściej zerokuponowy charakter. Oznacza to, że inwestor nie otrzymuje żadnych okresowych płatności przed terminem ich wykupu. Zrealizowany zysk w przypadku takiego instrumentu jest tożsamy z różnicą miedzy ceną nabycia oraz ustaloną kwota, która zostanie mu przekazana w chwili wykupu.
Drugim elementem obligacji strukturyzowanej jest jakiś instrument finansowy, który cechuje się możliwością uzyskania wyższej stopy zwrotu i większym ryzykiem. W tym względzie panuje duża dowolność, ponieważ banki oraz instytucje emitujące obligacje strukturyzowane oferują przeróżne strategie inwestycyjne.
Najpopularniejsze warianty zakładają uzyskiwanie zysku w przypadku, gdy wzrastają ceny (lub wartości) następujących instrumentów bazowych:
a) akcje lub ich koszyki;
b) indeksy giełdowe (na przykład WIG 20, FTSE 100, S&P 500);
c) surowce oraz i koszyki;
– metale szlachetne (na przykład złoto, srebro, pallad, platyna);
– metale przemysłowe (na przykład cynk, miedź, ołów, glin, nikiel);
– surowce energetyczne (na przykład ropa naftowa, gaz ziemny, węgiel kamienny i brunatny, uran);
d) produkty rolne (na przykład kawa, kakao, pszenica kukurydza, ryż);
e) kursy walutowe;
f) stopy procentowe.
Dobór instrumentu bazowe ma kluczowe znaczenie ponieważ to właśnie ten komponent w dużej mierze odpowiada za generowanie zysków. Można dość obrazowo stwierdzić, że obligacja strukturyzowana przyjmuje postać wspomnianego instrumentu bazowego, który został opakowany w formę zobowiązania zaciągniętego przez dany bank inwestycyjny.
Nieodłącznym elementem każdej obligacji strukturyzowanej jest wzór, który służy do obliczenia finalnego zysku pochodzącego z obydwu źródeł. Metody kalkulacji stopy zwrotu są dość zróżnicowane, lecz w praktyce najczęściej spotyka się dwa warianty obliczania zrealizowanych zysków:
– na podstawie średnich zmian ceny (lub wartości) instrumentu bazowego oraz uśrednionych stóp zwrotu obligacji;
– na podstawie całkowitego zysku zrealizowanego przez obligację, który zostaje pomniejszony o pewien udział procentowy.
Ochrona kapitału – tak, ale …
Warto wiedzieć, że gwarancja ochrony kapitału w przypadku obligacji strukturyzowanych może dotyczyć tylko sytuacji, w której jest ona utrzymywana przez pierwotnego nabywcę do momentu wykupu. Sprzedając taki instrument finansowy na rynku wtórnym trzeba się liczyć z możliwością uzyskanie ceny niższej od poniesionego kosztu nabycia.
Czy inwestujecie w obligacje strukturyzowane?
