Co więcej, badania Instytutu Homo Homini wskazują, że obligacje w dalszym ciągu pozostają ulubionym instrumentem inwestycyjnym rodaków. Mianowicie nabywa je około 20% dorosłych Polaków, co może wydawać się zaskakujące zważywszy na fakt, że konta oszczędnościowe oraz konwencjonalne lokaty cieszą się taką samą popularnością. Tym samym obligacje stanowią najczęściej nabywany papier wartościowy, a drugie w kolejności akcje cieszą się znacznie mniejsza popularnością (jedynie 3,3% rodaków w nie inwestuje).
Obligacyjny dług…
Istnieje cała masa różnorakich definicji obligacji, jednak wydaje się, że najtrafniej istotę tego instrumentu finansowego oddaje jeden z zapisów ustawy z 29 czerwca 1995 toku o obligacjach (Dz.U. 1995 nr 83 poz. 420). Mowa o artykule 4 tego aktu prawnego. Mianowicie stanowi on, że obligacja ma formę papieru wartościowego emitowanego w serii, który poświadcza, że podmiot ją emitujący (emitent) jest dłużnikiem właściciela obligacji (obligatariusza), który uiszcza ustaloną kwotę (cenę papieru wartościowego). Warto zaznaczyć, że świadczenie, do którego zobowiązuje się dłużnik może mieć zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną (praktyce spotyka się najczęściej tej pierwszy wariant).
Tym samym obligacja stanowi formę swoistej pożyczki. W przypadku świadczenia pieniężnego przewiduje się zwykle wynagrodzenie w postaci oprocentowania, które jest wypłacane przed terminem zapadalności wierzytelności wraz z sumą stanowiącą wartość nominalną. Jeżeli zaś chodzi o inne świadczenia to mogą one występować jako:
– prawo udziału obligatariusza w przyszłych zyskach emitenta;
– zamiana obligacji na akcje emitenta;
– prawo do pierwszeństwa nabycia akcji emitenta.
Warto zaznaczyć, że z konkretną obligacją mogą być powiązane zarówno świadczenia pieniężne jak i niepieniężne. Co więcej, podmiot uprawniony do ich otrzymania nie musi być oznaczony tak jak ma to miejsce w obligacjach imiennych. W takim wypadku do uzyskania określonych korzyści jest uprawniony każdorazowy okaziciel, a papier wartościowy może być przedmiotem obrotu bez potrzeby dokonywania kłopotliwych formalności (takich jak przeniesienie własności w formie pisemnego oświadczenia).
Mnogość form…
Podstawowe kryteria podziału obligacji prezentują się następująco:
a) ze względu na rodzaj emitenta:
– obligacje emitowane przez Skarb Państwa;
– obligacje emitowane przez jednostki samorządu terytorialnego (komunalne, municypalne);
– obligacje emitowane przez przedsiębiorstwa prywatne;
b) ze względu na oprocentowanie:
– obligacje o stałym oprocentowaniu (z reguły krótkoterminowe);
– obligacje o zmiennym oprocentowaniu, obliczanym w oparciu o stopę bazową oraz stosowną marżę;
– obligacje nieoprocentowane (w przypadku świadczeń niepieniężnych).
c) ze względu na charakter wypłat
– obligacje zerokuponowe sprzedawane poniżej ceny nominalnej (z tak zwanym dyskontem), różnica pomiędzy ceną nabycia i odkupu stanowi zysk obligatariusza;
– obligacje kuponowe uprawniające właściciela do pobierania regularnych płatności (kuponów), które mogą sprawić, że cena zakupu będzie wyższa od wartości nominalnej .
Czy informacje zawarte w tekście okazały się pomocne? Zapraszam do komentowania.
