Wynajmując dom czy mieszkanie podatnik ma do wyboru dwie formy rozliczeń z fiskusem. Są to podatek zryczałtowany w wysokości 8,5 proc. przychodów z wynajmu oraz podatek według skali z ustawy o podatku od dochodów osobistych. Każda z tych form ma swoje wady i zalety. W związku z tym decyzja ta powinna być przemyślana pod kątem indywidualnej sytuacji podatnika oraz ewentualnych planów wobec posiadanej nieruchomości.
Do najbardziej popularnych należy podatek zryczałtowany w wysokości 8,5 proc. przychodów z wynajmu, niezależnie od ich wysokości. W przypadku ryczałtu podatek płaci się od przychodu. Nie ma możliwości odliczania kosztów. Nie wykazuje się go na formularzu PIT-36, czyli nie ma wspólnego opodatkowania z innymi dochodami. Zaletą tej formy opodatkowania jest jego wysokość. Niezależnie od uzyskanych przychodów stawka ta wynosi 8,5%. Należy pamiętać, że ryczałt należy płacić co miesiąc lub kwartał.
Druga forma rozliczeń z fiskusem, czyli podatek według skali z ustawy o podatku od dochodów osobistych, czyli na tzw. zasadach ogólnych jest trudniejsza z punktu widzenia wynajmującego. Jednak w niektórych sytuacjach wybór ten może okazać bardziej korzystnym dla właściciela nieruchomości. Zaletą tego podatku jest możliwość odliczenia od przychodów z wynajmu kosztów ich uzyskania. W praktyce oznacza to niższy podatek.
Do kosztów zalicza się, m. in. wydatki na remont mieszkania, wywóz śmieci, zakup wyposażenia (np. sprzętu AGD) oraz amortyzację z tytułu jego zużywania się. Należy jednak udowodnić, że wydatki te wynikają z umowy najmu. I co ważne, musi je ponieść wynajmujący lokal. W związku z tym trzeba posiadać odpowiednią dokumentację, czyli rachunki czy faktury.
Do wad zalicza się także jego wysokość. Jest ona uzależniona od dochodów uzyskanych z tytułu wynajmu. Jeśli w skali roku przekroczy on 85 tys. 528 zł, to wiąże się to z 32% opodatkowaniem. Jeśli kwota ta jest mniejsza od 85 tys. 528 zł, to płaci się go według 18% skali. Należy także pamiętać o dwóch sprawach. Po pierwsze, co miesiąc należy płacić fiskusowi zaliczkę na podatek. Po drugie. Po drugie, podatnik dochody uzyskane z wynajmu mieszkania wykazuje w PIT-36 obok innych źródeł utrzymania się. Płaci się wówczas wspólny podatek. Jeśli wszystkie uzyskane dochody przekroczą 85 528 zł, to nadwyżka wiąże się z 32% progiem podatkowym.
