Dziecko cierpiące na depresję jest zazwyczaj osowiałe, płaczliwe i bardzo nieśmiałe. Smutek utrzymuje się, dziecko nie włącza się aktywnie w zabawę z innymi, raczej się izoluje. Zauważyć można ogólną niechęć do działania, brak zapału i motywacji, a tym samym jak gdyby znudzenie. Malec nie wykazuje zainteresowania proponowanymi formami aktywności, boi się wielu rzeczy i rzadko się uśmiecha. Z jednej strony niczym nie zajmuje się sam, z drugiej jednak strony nie cieszy się na czyjeś propozycje.
U dziecka z depresją można zauważyć wiele objawów somatycznych: ze strony układu pokarmowego – bóle brzucha, zaparcia, biegunki, bóle głowy, kłopoty z zasypianiem, czasem moczenie nocne i kołatanie serca. Objawy te są szczególnie ważne do zaobserwowania u dzieci nie umiejących zwerbalizować trapiących ich problemów.
Jakie są przyczyny dziecięcej depresji, jeśli wydawałoby się, że maluchy powinny z radością i energią poznawać świat? Zazwyczaj decydują o tym czynniki zewnętrzne. Zestresowani rodzice, przenoszący negatywne emocje na rodzinę, wpływają na samopoczucie również dziecka. Ogromny wpływ na malucha mają wszelkiego rodzaju sytuacje traumatyczne (rozwód rodziców lub rozłąka z nimi zwłaszcza w sytuacji, gdy jedno z nich przebywa za granicą, śmierć bliskiej osoby lub ukochanego zwierzęcia, przeprowadzka). Wydarzenia takie przepełnione są silnymi emocjami, ogromnym smutkiem i tęsknotą. W sposób znaczący naruszają one poczucie bezpieczeństwa i stabilności dziecka.
Bardzo ważne jest prawidłowe rozpoznanie depresji. Objawy niestety mogą być mylące. Zdarza się, że nie wiążą się one wyłącznie z poczuciem dużego smutku, ale również nadpobudliwością. Pamiętajmy o wspomnianej już często nieumiejętności werbalizacji swoich problemów przez dziecko.
Jedynie czujność dorosłych może wychwycić przejawy choroby. Konieczne jest słuchanie malca, nie tylko, aby rozpoznać objawy, ale żeby zawsze przejawiać zainteresowanie i udzielać niezbędnego wsparcia. Rodzice powinni poszukać pomocy pediatry, psychologa i psychiatry. Czasami trzeba włączyć leczenie farmakologiczne. W domu należy zadbać przede wszystkim o wzmocnienie poczucia bezpieczeństwa, miłości i zaufania.
