Dysortografia jest specyficznym zaburzeniem nauki pisania, pochodzącym z grupy dysleksji rozwojowych. Charakteryzują ją częste błędy ortograficzne, pomimo posiadania wiedzy na temat zasad poprawnej pisowni. Dochodzi w niej również do mylenia liter i sylab lub ich opuszczania bądź dodawania w poszczególnych wyrazach. Zaburzenie to jest rozpoznawane u osób o prawidłowym umysłowym rozwoju. O ile dysleksja, czyli problemy z czytaniem, uznawana jest za uwarunkowaną genetycznie, o tyle dysortografia ma często podłoże organiczne – jest cięższa do usunięcia, objawy są nasilone i często niemożliwe do całkowitego wyeliminowania.
Do charakterystycznych objawów należą:
– mylenie liter o podobnym kształcie i wyglądzie, np. l i ł;
– mylenie liter, którym odpowiadające głoski są bardzo podobne, np. d – t;
– pomijanie diakrytycznych znaków (ogonki liter, kropki itp.);
– pismo lustrzane i litery zwierciadlane (b – d);
– tworzenie bezsensownych wyrazów.
Dysortografia eliminowana jest za pomocą specjalnych ćwiczeń stymulujących rozwój intelektualno-emocjonalny. Są to m.in. ćwiczenia ortograficzne, „gimnastyka umysłu” (rebusy, krzyżówki, łamigłówki itp.), zapoznawanie uczniów z pojęciem sylaby oraz prawidłowe nazywanie liter.
Macie dysortografię? A może ma ją Wasze dziecko? Kiedy się zorientowaliście? Ćwiczycie pisanie? Podzielcie się swoimi doświadczeniami.
