Egoizm dziecięcy to naturalny okres w życiu dziecka, kiedy niechętnie dzieli się swoimi zabawkami i współpracuje w grupie. Dziecko skupione jest na sobie i własnych odczuciach, dlatego niekiedy zwrócenie mu uwagi staje się przyczyną wybuchów złości i wymuszania płaczem. Bardzo ważna jest natychmiastowa i zdecydowana reakcja rodziców, którzy nie powinni bagatelizować problemu, ale rozmawiać z dzieckiem i starać się wyeliminować negatywne zachowanie.
Z pewnością nie można udawać, iż wszystko jest w porządku, a zachowanie dziecka nie odbiega od normy. Gdy maluch zachowuje się egoistycznie rodzice powinni zwrócić uwagę na jego zachowanie i starać się zmienić jego postawę. Ważne, aby dużo rozmawiać z dzieckiem i tłumaczyć mu, iż rodzice szanują jego zdanie, ale nie będą tolerować napadów złości i prób wymuszania. Jeżeli dziecko wciąż podejmuje próby wymuszenia złością na każde słowo „nie” ze strony rodziców, należy przestać zwracać uwagę na zachowanie malca i nie starać się wówczas rozmawiać z nim, ale poczekać aż się uspokoi i przeprosi za swoje zachowanie, po czym kolejny raz wytłumaczyć mu jego niewłaściwe zachowanie bądź ukarać, np. jeżeli dziecko rzucało kredkami i na upomnienie „nie wolno niszczyć kredek” reaguje furią, za karę należy zabrać dziecku kredki do końca dnia.
Aby uczyć dziecko dzielenia się zabawkami z innymi dziećmi, należy dbać o jego częste kontakty z rówieśnikami. Zabawy z innymi dziećmi czy to w domu, czy na placu zabaw pomogą dziecku zrozumieć, iż zabawa polega na wspólnym dzieleniu się. Jeżeli dziecko zabiera zabawki, wyrywa je z rąk rówieśnikowi bądź bije rodzic musi natychmiast zareagować. Należy wytłumaczyć dziecku, iż nie wolno w taki sposób postępować, postarać się postawić jego osobę na miejscu pokrzywdzonego dziecka, jak również poczekać aż dziecko przeprosi kolegę za swoje zachowanie. Można zastosować karę w postaci opuszczenia na trzy minuty piaskownicy bądź huśtawki.
Dziecko wielokrotnie będzie próbowało poznać granice, co mu wolno, a czego nie. Egoizm dziecka jest czymś naturalnym, jednak należy zachować czujność i nie dawać przyzwolenia dziecku na tego typu zachowania. Rodzice powinni uczyć dziecko od samego początku rozróżniać które zachowania są właściwe, a które niedopuszczalne.
Jak radzicie sobie z samolubstwem swojego Malucha? Czy rozumie, że postępuje źle? Podzielcie się swoimi doświadczeniami.
Czasami warto skorzystać z pomocy psychologa dziecięcego. Jeżeli ktoś jest z Poznania i okolic, to serdecznie polecam panią Ewę Gordziej-Niewczyk. Świetna specjalistka, pomogła także nam gdy mieliśmy problemy z córką.