Szacuje się, że prawie połowa ludzi dorosłych miewa senne koszmary, zaś 1% doświadcza ich regularnie. Najczęściej sny te dotyczą: spadania w otchłań, bycia ściganym, śmierci bliskiej osoby, bycia nagim wśród tłumu ludzi czy poniesienia niepowodzenia w ważnym przedsięwzięciu.

U dzieci powodem pojawienia się sennych mar jest przypuszczalnie proces kształtowania się poczucia winy i sumienia. Związane jest to również ze stresem lub niepokojem o rodzinę, bliskich. U dorosłych powody pojawienia się koszmarów są podobne, jak u dzieci. Ponadto – mogą być one oznaką chorób somatycznych. Często towarzyszą depresji, zaburzeniom stresowym pourazowym czy lękowym. Powodem koszmarów u dorosłych osób może być również odstawienie psychoaktywnych substancji, takich jak leki nasenne, narkotyki czy alkohol.

W leczeniu zaburzeń snu stosuje się:

– psychoterapię poznawczo-behawioralną (przykładowo: wizualizację koszmaru, zmianę jego negatywnej treści na pozytywną oraz relaksację);

– terapię psychodynamiczną (analiza treści oraz znaczenia koszmaru sennego).

Pomocne na co dzień jest:

– zażywanie magnezu i witamin z grupy B (np. witamina B1 – znajduje się w ziemniakach, orzechach; witamina B3 – w ryżu, drobiu, nasionach strączkowych roślin; witamina B12 – w chudym mięsie, rybach, jajkach, mleku);

– przestrzegania wskazówek dotyczących polepszenia jakości snu (m.in. unikanie drzemek w ciągu dnia, utrzymywanie temperatury w pomieszczeniu w przedziale między 16˚C a 18˚C, spanie w bezpiecznym, odprężającym i przewietrzonym pokoju, unikanie sytuacji stresujących);

– uprawianie ćwiczeń rozciągających i rozgrzewających mięśnie (należy pamiętać, by ćwiczenia wykonywać rano, a nie przed snem!).

Często śnią Wam się koszmary? Prześladuje Was jakiś zły sen? Opowiedzcie o swoich doświadczeniach.

PODZIEL SIĘ
Poprzedni artykułStres pourazowy – terapia
Następny artykułDlaczego śnią się koszmary?

Magdalena Paluch – jest studentką V roku na kierunku: Psychologia Kliniczna w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej oraz pracownikiem Stowarzyszenia. Uczestniczyła w licznych zajęciach praktycznych, głównie w Środowiskowym Domu Samopomocy prowadzącym działalność terapeutyczną i rehabilitacyjną. W roku 2004 uzyskała także tytuł zawodowy fotografa artystycznego. Psychologia to jej pasja i wiąże z nią swoją zawodową przyszłość.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here