Mówi się dużo i często o dzieciach nadpobudliwych. One często sprawiają otoczeniu kłopoty, dlatego są zauważone, a otoczenie próbuje dążyć do zmiany zachowania. Dzieci nieśmiałe nie zawadzają nikomu, nie sprawiają kłopotów, ich zachowanie jest wygodne dla otoczenia. Najbardziej nieśmiałość przeszkadza samym dzieciom, które posiadają tę cechę.
Nie są znane przyczyny zachowań mocnego onieśmielenia u niektórych dzieci. Nieśmiałość sama w sobie nie jest niczym złym, dopóki nie staje na przeszkodzie osiągania zamierzonych przez dziecko celów.
Jeśli nieśmiałość staje się uciążliwa, należy pomóc dziecku ją przezwyciężać. Zapraszajmy do domu dziecko, które nasza pociecha lubi. Pozwólmy im się często razem bawić. Dzieci w przyjaznych warunkach mogą być bardziej otwarte i spędzą ze sobą miły czas. Rodzice bawiąc się z dziećmi mogą tworzyć pluszakowy teatr, w którym wstydliwy miś pokonuje swój wstyd i zyskuje przyjaciół. Obok domowych starań aby nasza pociecha nabierała pewności siebie, należy podjąć współpracę z przedszkolem czy szkołą do której uczęszcza dziecko. Pomoże to w zintensyfikowaniu działań w okoniu nieśmiałości.
Dzieci nieśmiałe mają kłopot w odnalezieniu się w nowych sytuacjach. Dlatego idąc, na przykład na przyjęcie urodzinowe warto dziecko przygotować na to, co się będzie działo, jak ma złożyć życzenia. Dobrze też aby twoje dziecko było wcześnie, aby nie było spóźnione – aby zminimalizować jakikolwiek dyskomfort.
Mówmy też dziecku, jakie jest – zauważając jego dobre strony. Budujmy jego poczucie wartości, aby miło świadomość swoich możliwości.
Ważne, aby rodzice akceptowali swoje dziecko jakie jest i nie rzucali go na „głęboką wodę” w celu przełamania nie śmiałości. Trzeba okazać swemu dziecku, że go kochamy. Dziecko czujące wsparcie i akceptację swoich rodziców łatwiej będzie się otwierało.
W jakich sytuacjach Twoje dziecko staje się nieśmiałe? Co wtedy robisz?
